Հայաստանի ճարտարապետների միության նախագահ Մկրտիչ Մինասյանը «Հին Երևան» ծրագիրը համարում է անթույլատրելի. «Մենք արդեն իսկ կորցրել ենք 19-րդ դարի Երևանի կոլորիտը, իսկ հուշարձանների տեղափոխությունը չարիքներից փոքրագույնն է, դա վատ փորձ է, և հուշարձան պահելու ձև չէ». այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց նա:

Մայրաքաղաքի պատկերը խեղաթյուրվել է ամբողջովին. թե՝ վերևից, թե՝ ներքևից. «Քաղաքին, վերևից  նայելիս, սոսկալի պատկեր է երևում, քանի որ շենքերի տանիքների վրա ոչ մի ուշադրություն չի դարձվում»:

Պատկերն ավելի վատ է՝ քաղաքում շրջելիս. «Երևանի ներկայիս գույնը համարվում է բազմագույն: Երևանը կառուցվել է Արթիկ տուֆով, որը հիմա գրեթե սպառվել է, բացվել են նոր հանքավայրեր, և մշտապես քաղաքի վարդագույն պահելը անհնար է դարձել»:

Մայրաքաղաքի ճարտարապետական դիմագծի աղճատման հիմնական պատճառն՝ ըստ Մինասյանի, հստակ քաղաքաշինական մոտեցման բացակայությունն է. «Հիմնական խնդիրն այն է, որ մենք չշեղվենք քաղաքաշինության մեջ առկա նորմերից: Չնչին շեղումներ կարող են լինել, բայց հիմնական շեղումները աղճատում են քաղաքի դիմագիծը»:

«Վարչական մարմինները, երբեմն մեզ մեղադրում են, որ մենք տնտեսական հաշվարկ չգիտենք, մենք ինքներս հասկանում ենք, թե ինվեստիցիաները որքան անհրաժեշտ են մեր քաղաքին, բայց դրանք պետք է պահպանեն բոլորի շահերը, ոչ թե միայն սեփականատիրոջ»,- ասաց  ճարտարապետը, նշելով.« Վերջերս Խանջյան փողոցի կիսակառույց շինության փլուզումից հետո միայն պարզվեց, որ բոլորը տեղյակ են շինության անօրինական կառուցվելու մասին»:

Մինասյանը թվեց մի շարք խնդիրներ. Զանգվի ձորը, բոլորովին անջատվել է քաղաքից, Արտաքին գործերի նախարարության շենքը հյուրանոցի վերածելը ճիշտ չէ. «Հանրապետության հրապարակը մեզ համար վարչական է համարվում, և հնարավոր է, որ կորցնենք հրապարակը որպես այդպիսին»:

Նա կարծում է, որ քաղաքների դիմագիծը աղճատելու խնդիր ունի ողջ երկիրը. ոչ միայն Երևանն է դարձել որոշ մարդկանց քմահաճույքների դաշտ, այլև որոշ դիմագիծ ունեցող քաղաքներ.

«Մենք ունեինք քաղաքներ, որոնք անձեռնմխելի էին՝ Աշտարակը, Գյումրին և Գորիսը, սակայն վերջին շրջանում դրանք էլ սկսեցին աղճատվել. Էջմիածին քաղաքից էլ գրեթե ոչինչ չի մնացել»: