1861թ. այս օրը ծնվեց հայ ժողովրդի մեծ բարեկամ, մարդասեր, նորվեգացի բևեռախույզ, գիտնական, հասարակական-քաղաքական գործիչ Ֆրիտյոֆ Նանսենը:

Ազգերի լիգայում իր աշխատանքի համար պարգևատրվել է խաղաղության Նոբելյան մրցանակով (1922) ։ Պաշտպանել է հայ ժողովրդի ոտնահարված իրավունքները, հայ գաղթականներին հատկացրել Նանսենյան անձնագրեր, եղել Խորհրդային Հայաստանում։

20 տարեկանում նա մասնակցել է չորս ամիս տևողությամբ ճանապարհորդության ողջ Հյուսիսային սառուցյալ օվկիանոսում: Վերադարձից հետո նա տրվում է գիտական հետազոտություններին: 1886թ. արժանացել է մեծ ոսկե մեդալի թագավորական գիտությունների ակադեմիայի կողմից իր` նյարդային հյուսվածքների կառուցվածքի հետազոտության համար։ Չթողնելով իր հետազոտությունները՝ Նանսենը սկսում է զբաղվել հասարակական գործունեությամբ: 1921թ. միջազգային կարմիր խաչի հանձնարարությամբ ստեղծում է «Նանսենյան օգնության» հանձնաժողովը: 1922թ. Ազգերի լիգայի կողմից նշանակվում է փախստականների հարցերով գերագույն հանձնակատար: 1925թ. Ազգերի լիգան Նանսենին հանձնարարում է ուսումնասիրել հայ փախստականներին տեղավորելու հարցը, որի համար կազմվում է հատուկ հանձնաժողով Նանսենի գլխավորությամբ:

1925թ. նա առաջին անգամ գալիս է Հայաստան, տեղում ուսումնասիրելու արհեստական ոռոգման հնարավորությունները:
Վերադառնալով Եվրոպա՝ նա Ազգերի լիգայում հայտարարում է . «միակ տեղը, որտեղ կարելի է տեղավորել հայ փախստականներին, դա Խորհրդային Հայաստանն է»: Մի քանի տասնյակ հազար հայերի հաջողվում է տեղավորել Սիրիայում: Իր այցելությունը Հայաստան նա նկարագրում է 1927-ին լույս տեսած իր գրքում: 1928թ. նա ամերիկյան շրջագայության ընթացքում դասախոսություններ է կարդում հայ ժողովրդի համար միջոցներ հավաքելու նպատակով:

Նանսենը մահանում է Լյուսակերում 1930թ. մայիսի 13-ին թոռնուհու հետ պատշգամբում խաղալիս։