Ներքաղաքական   կյանքի  ինտրիգը, գնալով նոր  փուլ է թեւակոխում: Մի կողմից 2013-ի փոթորիկը, իրեն  զգացնել է տալիս ՚ընդդիմադիրՙ ու այսպես ասած այլընտրանքային ճակատներում, մյուս կողմից` շարունակվում է  մերօրյա  մեր քաղաքական գիգանտ  դրամատուրգների կողմից բեմադրած մեծ ՚՚գործերըՙ, որոնք հասաարակության մոտ լուրջ կասկածի ու  երկընտրանքի  տեղիք  են տալիս:   Ի՞նչ է կատարվում իրականում  մեր  քաղաքական դաշտում: Առաջին հայացքից  թվում է,  թե  նախկին ու ներկա  տերերը իրար դեմ են դուրս եկել, ավելի հեռատեսները խիստ հակառակն են մտածում.այն է, Ռոբերտ Քոչարյանն  ու Սերժ Սարգսյանը  գործում են փոխադարձ պայմանավորվածությունների շրջանակում, դե իսկ մյուս հատվածն են՝այսինքն  մեծ ու փոքր քաղաքական ձկները, իրենց հույս են տալիս, որ  վերջին խոսքը՝ իրենց թիմի ՚պապայիննՙ է լինելու:

Իսկ հիմա այն  մասին, թե ի՞նչ է անում կոնկրետ ՀՀ իշխանությունը՝ 2013-ին ընդհառաջ: Տպավորություն  է ստեղծում, թե  գործ է անում, պայքարում է համատարած կոռուպցիայի, զեղծարարության, անգործության, մարդու իրավունքների  ոտնահարման ու   իրավական համակարգի վերականգնման ուղղությամբ, բայց չգիտես, ինչո՞ւ այդ ամենի մասին ջրի պես խոսում են՝ ավազի պես կանգնում: Ինչպես նաեւ մի դեպքում  մեր փառահեղ  վարչապետի գլխին ավետարան են կարդում, որ  ՀՀ  Կառավարության փնթի աշխատանքները պետք է վերանայել, փորձելով աշխատել առանց ատկատի ու այլ տիպի ավելցուկների, մինչդեռ հաջորդ օրը, ՀՀ Կառավարության բալանսում  ավելցուկ է տալիս ԱԳՆ-ի  շենքը, որն էլ վաճառքի են հանում, բավականին թեթեւ քաշային պայմաններով, դե որովհետեւ վերեւները զույգ  աչքով են հետեւում այդ չալաղաջ  գործարքին:

Հիմա գանք  կոռուպցիային, զեղծարարությանն ու  իրավական համակարգում տեղ գտած թերությունները վերացնելու ուղղությամբ  տարվող իբր աշխատանքներին ու ՚կուռացիայինՙ որի  սլաքները ամբողջությամբ  ետ ու առաջ են տանում ամենվերին օղակներն ու էս երկրի թելադրողները…

Ամեն անգամ, երբ ներքաղաքական դաշտում, ԲՀԿ-ն իր նազ ու տուզով սկսում է իշխանության հետ մուկն ու կատու խաղալ, ՀՀ իշխանությունները՝ի դեմս երկրի ղեկավար Սերժ Սարգսյանի, ՚ափալ-թափալՙ հայտարարում են, որ ակտիվացնում են պայքարը այն բոլոր արատավոր երեւույթների դեմ, որոնք որ ըստ էության խայտառակում են մեր ռեսպուբլիկան: ՚Վարդան Օսկանյանՙ -ի նկատմամբ իրականացրած ՚շտուրմիցՙ առաջ եւ հետո, նորից նույն իշխանությունը, ի լուր աշխարհի հայտարեց  այն մասին, որ մեր դատարանները անկախ են, եւ որ  այսուհետ էլ գործելու են միմիայն անկախության ու անկողմնակալության պայմաններում: Այն է, օրենքի տառին ու ոգուն համապատասխան: Սակայն, հարց է առաջանում.իսկ ու՞մ համար են անկախ մեր հայրենի դատարանները՝միայն ՚գռփած-չռփածՙ նախարարների ու օլիգարխիկ կլանի, թե՞ մի քանի ախպեր-տղերքի: Եթե այս տրամաբանությունից դուրս գանք, ապա կստացվի, որ ամենաարդար դատարանները հերթով պիտի մի մուրճի հարվածով ՚ծնկի բերենՙ Վարդան Այվազյաններին, Նեմեցներին,  ու բոլոր այն տխրահռչակ դեմքերին, որոնց  անցյալն ու ներկան փորփրելու դեպքում, գուցե բազմասերիանոց մի  կինոնկարի  սցենար դուրս գա  ՚տակիցՙ:

Եվ եթե,  մի պահ վերանանք հայկական իրականությունից ու երազի մեջ ընկնելով հավատանք, որ ՀՀ-ի դատարանները պիտի գործեն անկախության ու արդարության սկզբունքով, ապա ինչպե?ս է պատահում, որ Վարդան Այվազյանին տված-անցած ՚օյինբազություններովՙ է այսքան տարիներ, իրավապահ համակարգի՝հատկապես մեր դատարանների աչքից վրիպում, թե օրինակի համար ի?նչ ձեռագրով է գործում   ՀՀ Էներգետիկայի ու բնական պաշարների նախարարը, որի  կողմից ՚հռչակված անարդարացի ՚վճիռներինՙ նույն  ոգով ու նույն հաջորդականությամբ ընթացք են տալիս մեր զորեղ դատարանները:  Փորձենք, այս թեմայի շուրջ խոսենք առավել խոսուն  փաստերով, եւ առավել հանգամանալից, երբ նույն նախարար  Արմեն Մովսիսյանը, ՀՀ իշխանությունների հորդորների ֆոնի վրա չգիտես ինչու?  եւ ինչպես, ամիսներ առաջ, ՚ջրեցՙ ՀՀ-ի ներքաղաքական դաշտում ՚բումովՙ ու սկանդալներով  մուտք  գործած, հայտնի գործարար  Սիլվա Համաբարձումյանին պատկանող ՚Լիճվազք Թեյիՙ լիցենզիան, որի իրավունքը Մովսիսյանը, ժամանակին Ս. Համբարձումյանի ներկայացրած փաստարկների համաձայն, բոլորովին էլ չուներ:

Հիշեցենենք, որ  դեռեւս   2009 թթ-ին, Էներգետիկայի եւ Բնական պաշարների նախարար  Արմեն Մովսիսյանը, ՚Սիփան-1ՙ ՍՊԸ-ին,  զրկել էր   Մեղրու ՚Լիճվազք  Թեյՙ-ի ոսկու հանքավայրի հանքարդյունաբերության  հատուկ լիցենզիայից՝պատճառաբանելով, որ ընկերությունը լիցենզային պայմանագիրը նախատեսված ժամկետներում չի կնքել: Մինչդեռ նշված ժամկետը՝համապատասխան փաստաթղթերի իրականում չէր էլ լրացել:

Եվ հենց այդ հիմքով էլ, Վճռաբեկ դատարանը Արմեն Մ ովսիսյանի նշյալ հրամանը համարել էր անվավեր: Սակայն, կարճ ժամանակ անց, հնարամիտ Մովսիսյանը, նույն՝ապօրինի  ճանաչված  հրամանն  արձակել էր երկրորդ անգամ՝՚Սիփան-1ՙ-ին կրկին  զրկելով Լիճվազք-Թեյի հանքարդյունահանման լիցենզիայից:

Հիշեցնենք, որ  մի շարք պետական այրերի ՚դեմքը պատռածՙ գործարար   տիկինը, այդ ընթացքում ստիպված նորից էր դիմել վարչական դատարան, բայց ուշագրավն այնն էր, որ գործը դեռ դատարանում՝էներգետիկայի եւ բնական պաշարների նախարարությունը Լիճքվազ-Թեյի ոսկու հանքավայրը  հանել էր  աճուրդի, եւ այն ձեռք է բերել ՚Սագամարՙ ընկերությունը: Դրանից հետո, նույն հիմքերի առկայությամբ  սկզբում վարչական դատարանը, այնուհետեւ նաեւ վերաքննիչը համարել էին, որ նախարարի հրամանն օրինական է: Հիմա, այս պատմության մեջ, ով ում էր ուզում մատերի վրա խաղացնել, ու ՚թերզՙ բռնել.Էներգետիկայի երկարամյա նախարարը, թե? մեր ամենակարող ու արդար դատարանները, որոնց կայացրած որոշումները մեկ իրար հակասում, մեկ էլ իրար հավասարվում, որից անշուշտ շահած էին դուրս գալու եւ Մովսիսյանը, եւ թե մեր անկախ դատարաններն ու  նրանց  գլխին «բամփողները»:  Այդ ինչպես է ստացվում, որ իրեն ամենազորեղ  պատկերացնող Մովսիսյանը, անօրինական որոշումներ է կայացնում,տվյալ դեպքում մարդուն զրկում է իր հասանելիք լիցենզիայից, հետո, մեր դատարանները ետեւից մի բաժակ ջուր են խմում,վերստին «օրիանականացնելով»  նախարարի ՚օրինական որոշումներըՙ: Եվ եթե տվյալ պայմաններում, մի իսկական արդար ձեռք էլ որոշում է կայացնում, որ  Մովսիսյանի գործած արարքները անօրինականության դաշտից են, ապա մյուս հարցն է առաջ  գալիս, թե ով է փոխհատուցելու եւ քաշելու նախարարի թույլ տված անօրինականության ջառմեն:

Եվ հարց է, թե օրեկան քանի-քանի գործարարի ու տնտեսվարող սուբյեկտի իրավունքնէ ոտնահարվում ու արհամարվում, որոնք այս կամ այն պատճառներով ի վիճկի չեն լինում ծպտուն անգամ հանել: Մինչդեռ, սկանդալային  գործարարի`Սիլվա Համբարձումյանի դեպքում իրավիճակը բոլորովին այլ էր, քանի որ ակնհայտ նկատվում էր, որ նա հնուց, ուղնուծուծով  գիտեր մերօրյա հին գելերին, որոնք իրենց չիմացողների աչքին ուզում էին  առնվազը սրբերի դասին շարքվել: Անշուշտ, ռիսկային էր  հայտնի գործարար կնոջ քայլը, բայց եւ  անհերքելի փաստ էր,  որ նա ոչ թե ինքը վա բանկ  գնաց, այլ ընդհակառակը իր քայլերով, շատերին տարավ դեպի լուսանցք, որոնց ուսերին մինչ օրս  մեծ ՚գռուզՙ է դրված.Սուրիկ  Խաչատրյան՝Լիսկա,  Վարդան Այվազյան, Արմեն Մովսիսյան եւ այլք, որոնց բան ու գործը մարդկանց ՚քցելնՙ ու խաբելն է եղել: Իսկ թե մեր արդար ու անկախ դատարանները՝ազատ որոշումներ ու վճիռներ  կայացնելու  դեպքում, քանի իշխանական 40 ավազակի կարող էին էն գլխից բռնել ու նրանց իրենց հասցեով ուղարկել, դժվար չէ պատկերացնել: Բայց մնաց գլխավոր հարցը.արդյոք? Բաղրամյան 26-ի հրահանագները կտեղավորվեն այդ ավազակներին ՚օղակիՙ մեջ վերցնելու ու պատժելու համար, թե?  նույն անկախ դատարաններին կթելադրվեն կողմնակալ որոշումներ կայացնելու ու ազգին կախյալ վիճակի մեջ պահելու համար, որի ՚ուդարներըՙ՚ ամեն օր հայ հասարակությունը իր մաշկի վրա զգում է: Այնպես, որ մեկ դուք եք անկախ, մեկ էլ ձեր արդար ու կախյալ դատարաններչը: ՈՒռռա, կեցցեն , Հայասատանի ամենաանկախ դատարններն ու նրանց թելադրող  ՚պապաներըՙ…

ԱՆԻ  ՍՈՒԼԹԱՆՅԱՆ