Թերթի գլխավոր խմբագիրն այսօրվա համարում գրել է. «CNN-ը մի նախագիծ ունի, որի ընթացքում պարբերաբար ցուցադրվում են Աֆղանստանի, Պակիստանի և այլ ասիական երկրների մանկահասակ կանայք, որոնք դարձել են իրենց ամուսինների խոշտանգումների զոհը: Այդ աղջիկներից մեկի անասուն [ուրիշ բառ չունեմ] ամուսինը ոչ ավելի, ոչ պակաս` կտրել էր նրա քիթը: Հիմա խոշտանգման զոհի հետ աշխատում են հոգեբանները, նրան սպասում է բարդ վիրահատություն: Ժամանակ առ ժամանակ Հայաստանում էլ ենք լսում նման սադիզմի դրսևորումների մասին, բայց հաճախ ոճրագործի դերում հանդես են գալիս ոչ թե ամուսինները, այլ սկեսուրները: Հավանաբար, դա մեր ազգային յուրահատկությունն է. հենց կինն է կնոջ նկատմամբ դաժանություն դրսևորում` որդու կամային թույլ հատկությունների ֆոնի վրա: Նման մի դեպբ էր երեկ քննվում Արարատի և Վայոց Ձորի դատարանում: Ընդհանուր սկզբունքը, բնականաբար, նույնն է թե Հայաստանում, թե Աֆղանստանում` քո լավ օրերը պրծան, ընկել ես, պիտի քաշես, ծպտուն չհանես, թե չէ` խայտառակ կլինես և այլն: Այդ հոգեբանությունը հատուկ է արևելյան թերզարգացած հասարակություններին: Լավ է, որ այս դեպքում Մարիամն իր մեջ ուժ է գտել գործը դատարան հասցնելու: Իսկ քանի՜սն են լուռումունջ տանում բռնությունները:
Ինչի մասին է երազում ստրուկը: Նա երագում է ոչ թե ազատության, այլ ստրուկ ունենալու մասին: Նույն տրամաբանությամբ հարսը, որպես կանոն, մտածում է` «այ, մեծանա իմ տղան, ամուսնանա, տուն բերի մի աղջկա, ու ես իմ այսօրվա բոլոր նվաստացումների տեղը կհանեմ»: Դա նաև մեր հարմարվողականության դրսևորումներից մեկն է. տեսնելով անօրինականությունը, անարդարությունը` մենբ սովորաբար մտածում ենբ ոչ թե ընդվզելու, այլ խաղաղ ապրելու և այդ անարդարությունից օգտվելու մասին: Սեփական արժանապատվությունը պաշտպանելը շատ ավելի դժվար է, բան կուլ տալով վիրավորանքը` սկսել վիրավորել ուրիշին: Ճիշտ նույն ձևով` խաբվելուց հետո մարդիկ ձգտում են իրենց հերթին ուրիշին խաբել, կաշառք տալուց ցանկանում են կաշառք վերցնել և այլն: Անբարոյականությունն ու կամայականությունն այսպիսով մտնում են «շրջապտույտի» մեջ: Հենց այդ պատճառով էլ` երբ ասում են, թե նման սկեսուրներին կամ ամուսիններին պետք է վառել, կախել և այլն, ես կարծում եմ` դա սխալ է. նրանց պետք է դատել և մեկուսացնել հասարակությունից:
Կա, սակայն, մի տարբերություն մեր և Աֆղանստանի միջև` այնտեղ աղջիկներին ամուսնացնում են առանց հարցնելու` ուզում են, թե չեն ուզում: Հայաստանում աղջիկների մեծ մասը «կամավոր» է գնում ստրկության: Այստեղից էլ խորհուրդ, սիրելի աղջիկներ, եթե հանդիպում եբ տղայի հետ և մտադիր եք նրա հետ ամուսնանալ, մի շտապեք: Սկզբում խորապես ուսումնասիրեք ձեր ապագա սկեսրոջը: Եթե որևէ կասկածելի բան գտնեք, մի ամուսնացեք: Որբան էլ այդ տղային սիրեք»:

«Առավոտ».