Խորհրդային տարիներին մեր երեխաներին բազմապիսի արհեստներ և արվեստներ ուսուցանող պիոներ — պալատները անկախության տարիներին վերանվանվեցին <<Հայորդաց տներ>>: Հենց այդ տարիներից էլ նրանց հովանավորության տակ վերցրեց Հայ Առաքելական եկեղեցին, որն իր առաքելությունն ավարտած համարեց յուրաքանչյուր հայորդաց տան հարևանությամբ մի եկեղեցի կառուցելով: Բայց ինչպես հանրապետության մանկապարտեզների, հանրակրթական դպրոցների , այնպես էլ հայորդաց տների մեծամասնությունը, վերջին անգամ վերանորոգվել, գույք է ստացել ու պետական հոգածութուն զգացել խորհրդային տարիներին: Մերժելով մի 70- ամյա գաղափարախոսություն, որ իր թերությունների կողքին ուներ նաև հզոր կրթական համակարգ, ում համար <<Երեխաներն էին երկրի ապագան>>, մենք ուրացանք այն ամենը, ինչ չի տա մեզ այլևս ոչ մի հասարակարգ:
Նման զգացողությամբ ես համակվում Մալաթիայի հայորդաց տուն մտնելիս, որտեղ գործող թատերական դասարանի ավագ խումբը ներկայացնում էր ամերիկացի դրամատուրգ Դել Մարի << Մնացյալը լռություն է>> պիեսը: Թատերական խումբը տարիներ շարունակ ղեկավարում է Պատանի հանդիսատեսի թատրոնիշնորհալի դերասանուհի Արևիկ Սանթրոսյանը: Պատանի դերասանների խաղն այնպես ցնցեց հանդիսատեսին, որ սովետմիություն – անկախություն զուգահեռի մասին մտքերին փոխարինելու եկավ ամերիկյան բարքերով լեցուն պիեսի հուզիչ սյուժեն:

Բարկ և Լյուսի Կուպերների բնակարանը բանկը առգրավել էր ու ծեր ամուսինները հայտնվել էին փողոցում: Նրանք հույս ունեին, որ զավակները, ում համար իրենք ոչինչ չեն խնայել, մեծացրել ու կրթություն են տվել, մի փոքրիկ անկյուն կգտնեն իրենց կյանքի վերջին տարիները միասին անցկացնելու համար: Բայց ֆինանսապես ապահովված զավակները ծնողներին խնամելու ժամանակ ու նյարդեր ծախսել չեն ուզում` մորն ուղարկում են ծերանոց, իսկ հորը` Կալիֆոնիայում բուժվելու:
Հուզիչ էր ծեր ամուսինների սիրո խոստովանութունն ու հրաժեշտը.
-Գիտես ինչ, ես հաճախ եմ մտածում, որ մարդու կյանքում հավասար չափով երջանկություն է բաշխվում: Միայն թե ոմանք դա վատնում են միանգամից, ոմանք էլ տարածում են շատ տարիների վրա,- լավատեսութունը չի կորցնում Լյուսի Կուպերը:
— Ես ու դու լավ կյանք ենք ապրել, Լյուսի, հիանալի տուն ու առողջ զավակներ ենք ունեցել, ուրեմն երջանիկ ենք եղել,- խոստովանում է Բարկ Կուպերը:
Պիեսը մտածելու տեղիք է տալիս մարդկային բարձր արժեքների ` բարության, մարդասիրության , խղճի, մերձավորի նկատմամբ սիրո մասին, որոնք շատ են պակասել մեր կյանքում:
Հ.Գ.Հայորդաց տան անմխիթար պատերի ներքո փորձ է արվում վերարտադրել արվեստի մեծագույն արժեքներ` չնչին աշխատավարձով աշխատող նվիրյալ ուսուցիչների ջանքերով, ովքեր փորձում են շտկել այն, ինչը մեծ հաջողությամբ փլուզում է հզոր հեռուսատատեսութունը:
Իսկուհի Դալլաքյան
Սիամանթոյի անվան դպրոցի փոխտնօրեն