Լսել էինք, իսկ այսօր էլ համոզվեցինք, որ կինն էլ կարող է առաջարկություն անել կնոջը: Ավելին, առաջարկություն ստացածը դրա մասին հրապարակավ խոստովանել է: Նման բան կատարվել է Հայաստանի Հանրապետությունում, երկու բարձրաստիճան տիկնանց միջև: Բնականաբար, առաջարկություն անելիս և ստանալիս

կանայք միայնակ եղած կլինեին, և որևէ մեկն այդպես էլ չէր իմանա այդ առաջարկության մասին, եթե…

Իսկ եթե-ի պատճառն այն է, ինչ սովորաբար լինում է հակադիր սեռերի` միմյանց արված առաջարկությունների դեպքում. երբ ինչ-որ բան չի կիսվում, երբ իրար հետ չեն բարիշում: Կողմերը չեն բարիշել, կինը մերժել է կնոջ արած «անվայել» առաջարկությունը, և ահա հետևանքը՝ բոլորն իմացան դրա մասին:

Սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանը «Մեկ ազգ, մեկ մշակույթ» հիմնադրամի ղեկավար Թամար Պողոսյանին «կոռուպցիոն բնույթի առաջարկներ է արել» (ամեն դեպքում, նման բան պնդում է տիկին Թամարը, թեև Հրանուշ Հակոբյանն էլ այլ բան է պնդում), տիկին Թամարը մերժել է այդ առաջարկները, ինչը տիկին Հրանուշը, բնականաբար, չի ներել: Իսկ Հայաստանում, ինչպես հայտնի է, իշխանական օղակներում տիկին Հրանուշի առաջարկները, որպես կանոն, ընդունվում են: Տիկին Թամարի սխալը հենց այստեղ է դրսևորվել. նա հաշվի չի առել այս իրողությունը:

Այսօր արդեն «Մեկ ազգ, մեկ մշակույթ» հիմնադրամի գործադիր տնօրեն Թամար Պողոսյանը պաշտոնապես հայտարարել է իր հրաժարականի մասին: Սա ավելի շուտ ոչ թե հրաժարական էր, այլ հեռացում. այս առումով տիկին Թամարը բավական մեղմացրել է տեղի ունեցածը: Այն բանից հետո, երբ տիկին Թամարը մերժեց Հայաստանի չմերժվող կանանցից մեկի առաջարկը, մերժված կինը, այսինքն` Սփյուռքի նախարարը որոշեց հարձակման անցնել և հայտարարեց, որ հենց հիմնադրամի նախագահն է ոտքից գլուխ թաթախված կոռուպցիայի մեջ, որ իրեն միլիոնանոց աշխատավարձեր է գրել, փորձել է հիմնադրամի միջոցով փողեր լվանալ և այլն: Մի խոսքով, կինը հասավ իր նպատակին և իրեն մերժած կնոջը հանեց ասպարեզից: Ասպարեզից հեռացված կինը, իհարկե, փորձեց ինչ-որ բաներ անել` ապացուցելու համար, որ ինքը մեղավոր չէր, նամակներ գրեց իրենից վերև գտնվողներին, սակայն՝ ապարդյուն: Տիկին Թամարը բողոքում է, թե վարչապետի վերահսկողական ծառայությունը երկու անգամ ստուգումներ է արել իր «կանտորայում» և բռնել տիկին Հրանուշի կողմը` տալով «կողմնակալ և կողմնապահ եզրակացություն»:

Երկու բարձրաստիճան կանանց այս վեճին անդրադարձներ շատ են եղել: Ի սկզբանե էլ պարզ էր, թե «իգական» այս մենամարտում ով է հաղթանակ տանելու: «Մեկ ազգ, մեկ մշակույթ» անիմաստ կառույցը ձևավորվեց մինչև Սփյուռքի նախարարություն կոչվող ոչ պակաս անիմաստ կառույցի ձևավորումը: Երբ դեռ ասպարեզ չէր ելել Հրանուշ Հակոբյանը, Թամար Պողոսյանը կարող էր ինչ-որ տեղ «Մեկ ազգ, մեկ մշակույթի» իր տրա-լյա-լյան շարունակել, բայց երբ մի ամբողջ նախարարություն բացվում է նույն բնույթն ունեցող տրա-լյա-լյա անելու նպատակով, պարզ էր, որ մեկը տեղը պետք է զիջեր. իսկ զիջողը պետք է լիներ, բնականաբար, թույլը: Թամար Պողոսյանը եթե իսկապես ինչ-ինչ բնույթի առաջարկներ ստացել է, ապա պետք է այնքան շրջահայաց լիներ, որ այս փաստը հաշվի առներ:

Բայց այս կանանց մենամարտին անդրադառնալու հիմնական պատճառը գոնե ինձ համար ահա թե ինչն էր. այսօր Թամար Պողոսյանը սեփական փորձից քաղած որոշ եզրակացություններ է ներկայացրել լրագրողական հանրությանը: Արդեն նախկին պաշտոնյան, խոսելով իր` տարբեր ատյաններ ուղղած բողոքների և դրանց` այդպես էլ որևէ դրական արդյունքի չհասնելու մասին, հայտարարել է, թե՝ եթե ինքը ներքին խոհանոցի մարդ լինելով չկարողացավ իր խնդիրը լուծել, պատկերացնում է, թե ինչպիսին է շարքային քաղաքացիների վիճակը: Կանանց` իրար հետ հաշիվներ մաքրելու այս` արդեն տևական քաշքշոցի ընթացքում հնչած ամենախելամիտ բանը երևի թե սա էր: Հերթական անգամ Հայաստանի բարձրաստիճան պաշտոնյան բարձրաձայնում է ճշմարտություններ, սակայն, ցավոք, միայն այն ժամանակ, երբ ինքն է հայտնվում աննախանձելի վիճակում: Եվ, որ առավել ցավալի է, հերթական անգամ թե´ կանանց գզվռտոցից, թե նման ճշմարտությունների բացահայտումից տուժում է պետության հեղինակությունը: