Մեր տարածաշրջանում նոր խաղացողներ են հայտնվում, խաղադրույքները մեծանում են, պայքարն ավելի է սրվում է, և որքան մոտ լինի հանգուցալուծումը, այնքան կողմերն ավելի են փորձելու իրենց ազդեցությունը մեծացնել տարածաշրջանում: Հայաստանին էլ փորձելու են օգտագործել. Արևմուտքը փորձելու է օգտագործել՝ Ռուսաստանին տարածաշրջանից դուրս մղելու համար, Ռուսաստանն էլ՝ իր դիրքերն ամրապնդելու համար: Երկուսն էլ առաջնորդվելու են իրենց շահերով, և եթե իրենց շահերը պարտադրեն զոհաբերել Հայաստանը կամ Հայաստանի մի մասը, որևէ մեկը դրա առաջ կանգ չի առնելու: «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման դիտարկում էարել քաղաքական վերլուծաբան Արմեն Բաղդասարյանը:

Փորձագետի արձանագրմամբ՝ Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև թեժ պայքար է գնում՝ տարածաշրջաում իրենց դիրքերն ամրապնդելու համար: Արևմուտքը փորձում է Հայաստանը պոկել ռուսական ազդեցության գոտուց և դրա դիմաց խոստումներ է տալիս, բայց որևէ ռեալ երաշխիք չի տալիս, Ռուսաստանն էլ իր հերթին դիմադրում է այս ամենին:

Արմեն Բաղդասարյանը շեշտում է՝ Հայաստանը պետք է տարածաշրջանում չդառնա Արևմուտք-Ռուսաստան գլոբալ առճակատման թատերաբեմ։ Պետք է աշխարհաքաղաքական առումով կտրուկ շրջադարձեր չանի, քանի որ դա կարող է շատ վտանգավոր լինել.

«Անվտանգային նոր համակարգում տեղավորվելը տարիների խնդիր է, իսկ մենք այդքան ժամանակ չունենք: ՀԱՊԿ-ից օգուտ չկա, բայց ՀԱՊԿ-ից դուրս գալը կարող է վտանգավոր լինել, սա է խնդիրը»,-ասում է զրուցակիցը:

Նկատենք, որ Հայաստանին միջազգային խաղացողների համար «կռվախնձոր» է դարձրել, մասնավորապես, այսպես կոչված, Սյունիքով «միջանցքի» նկատմամբ վերահսկողություն սահմանելու իրենց նկրտումները: Թեև յուրաքանչյուր կողմ փորձում է այնպես անել, որ այդ ճանապարհն իր վերահսկողության տակ լինի, սակայն միևնույն ժամանակ Հայաստանի իշխանությունները և Արևմուտքը միջանցքի հարցում որպես շահառու ներկայացնում է Ռուսաստանին, իսկ ռուսամետ ուժերն էլ՝ որպես շահառու են ներկայացնում Արևմուտքին:

Սրա մասին է վկայում նաև Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքին պատկանող «Հայկական ժամանակ»-ում երեկ հրապարակված հոդվածը՝ «Ինչու Հայաստանի տարածքով, ովքեր են միջանցքի հիմնական շահառուները, և ինչու միջանցք, այլ ոչ թե ճանապարհ» վերնագրով, որտեղ թվարկում է Հայաստանի տարածքով «միջանցք» ստանալու համար շահառու երկրներին՝ Ադրբեջան, Թուրքիա և Ռուսաստան:

Արմեն Բաղդասարյանն անդրադառնալով այս շահարկումներին, նախ ընդգծում է՝ բոլոր կողմերը՝ և՛ թուրք-ադրբեջանական տանդեմը, և՛ Ռուսաստանը, և՛ Արևմուտքը, և՛ Իրանը, ցանկանում են, որ այդ միջանցքը լինի իրենց վերահսկողության ներքո կամ գոնե չլինի իրենց ռազմավարական հակառակորդի վերահսկողության ներքո.

«Իսկ Փաշինյանի ընտանեկան կայքում հրապարակված հոդվածն անհասկանալի էր, նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթում, որի տակ Նիկոլ Փաշինյանի ստորագրությունն էր, հստակ ամրագրված է, որ եթե Մեղրիով ճանապարհ բացվի, դա պետք է լինի Ռուսաստանի վերահսկողության ներքո, իսկ երբ «Հայկական ժամանակը» նման բովանադակությամբ հրապարակում է անում, ստացվում է, որ Փաշինյանը մի կողմից ստորագրում է փաստաթուղթ, որով համաձայնվում է ճանապարհի վերահսկողությունը տալ Ռուսաստանին, մյուս կողմից՝ նրա ընտանիքին պատկանող թերթում դա ներկայացվում է որպես բացասական և տարօրինակ փաստ։ Թեև Հայաստանը, ի դեմս Փաշինյանը, վաղուց համաձայնվել է դրան: Իմ տպավությամբ՝ Նիկոլ Փաշինյանը դա ստորագրել է 2020թ-ի նոյեմբերի 9-ին, իսկ հիմա, հաշվի առնելով աշխարհաքաղաքական փոփոխությունները, փորձում է մեզ համար անցանկալի այդ կետից հրաժարվել կամ գոնե հետաձգել դրա իրականացումը: Այն ինչ Նիկոլ Փաշինյանը չի կարողանում անձամբ ասել, դա անում է «հավաստի աղբյուրի» կամ «անանուն» հեղինակի անունից, և դա ասում է միջազգային հանրության և միջազգային խաղացողների համար»,-ասում է Արմեն Բաղդասարյանը: