երեկ մարտական հենակետում երեք հայ զինծառայողները մահացու հրազենային վիրավորում են ստացել, նախնական տվյալներով, հայկական զորամասին պատկանող զինատեսակով եւ նախաքննական մարմինն առավել հակված է համածառայակցի կողմից կատարված սպանության վարկածին։

Հիշեցնենք, որ սարսափելի դեպքի մասին վաղ առավոտյան տեղեկացրեց ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը՝ հայտարարելով, որ օգոստոսի 19-ին, ժամը 02։15-ի սահմաններում, հանրապետության հարավ-արևելյան ուղղությամբ տեղակայված ՀՀ ԶՈՒ N զորամասի պահպանության տարածքում գտնվող մարտական հենակետում հայտնաբերվել են շարքայիններ, 2002թ. ծնված Մուրադ Աշոտի Մուրադյանի, 2002 թ. ծնված Լևոն Ռաֆաելի Հարությունյանի, և 2002թ. ծնված Գոռ Արտակի Սահակյանի դիերը՝ հրազենային վիրավորումներով։

Առավոտյան մամուլում շրջանառվում էր հակառակորդի կողմից դիվերսիոն հարձակման մասին, որը գերատեսչությունից չեն հաստատել՝ նշելով, որ նախնական տեղեկություններով՝ տեղի ունեցածը կապ չունի հակառակորդի գործողությունների հետ։ Սյունիքում ծառայություն իրականացնող կամավորները եւս «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում չեն հաստատել դիվերսիայի վարկածը՝ նշելով, որ նման դեպք տեղի չի ունեցել։

Այս պահին Սյունիքում քննչական խումբ է աշխատում,որոնք տարբեր վարկածներ են առաջ քաշել, սակայն, մեր աղբյուրների փոխանցմամբ, առավել հավանական է համարվում՝ համածառայակցի կողմից կատարված սպանությունը եւ քննարկվում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետով քրեական գործի հարուցումը։Կան նաեւ կասկածներ, թե որ զինծառայողին ամրակցված զենքից են արձակվել կրակոցները եւ ում կողմից ու բացառված չէ, որ այսօր արդեն տեղի ունենա ձերբակալությունը։

Սակայն այստեղ խնդիրը միայն կասկածյալի ինքնության պարզումը չէ, այլ շարժառիթը, թե ինչու է 18-20 տարեկան տղան կրակել ու սպանել իր ծառայակիցներին, երբ առջեւում թշնամին է ու ամեն պահի կարող է հարձակվել։ Եթե տղաների մեջ եղել են միջանձնային անբարյացակամ հարաբերություններ, որտե՞ղ է եղել հրամանատարությունը, ինչու չի վերահսկել իրավիճակը։ Ի վերջո, գործ ունենք դժոխքի միջով անցած պատանիների հետ, քանի որ նրանց թվում կան 44 օրյա պատերազմի մասնակիցներ, որոնք, նրանց հոգեբանական վիճակը, ապրումները փաստացի մատնվել են անտարբերության։