Թուրքիայում արդեն 8 օր շարունակվող անտառային հրդեհները սպառնում են բոցավառել երկրում տիրող քաղաքական իրավիճակը: Իշխանամետ լրատվամիջոցներն արդեն ակտիվորեն տարածում են այն «գաղափարը», որ կրակի հետեւում կանգնած են քուրդ զինյալները, իսլամական քարոզիչ Ֆեթուլլահ Գյուլենի կողմնակիցները եւ Արեւմուտքը, ակնարկելով «դավադրության» մասին եւ կանխատեսելով հեղաշրջման նոր փորձ:

Օրինակ՝ լրագրող Հիլալ Կապլանը, որը TRT պետական հեռուստաընկերության տնօրենների խորհրդում է, կարծում է, որ հրդեհները կարող են օգտագործվել «որպես ռազմական հեղաշրջման փորձի պատրվակ»:

Այսպիսի եզրակացության նա եկել է Ամերիկյան միջազգային հարաբերությունների խորհրդի (CFR) ավագ գիտաշխատող Սթիվեն Քուկի հոդվածից հետո, որին նա անվանում է «սոցիոպատ», իսկ CFR-ին՝ «ստվերային պետական գերատեսչություն»:

Մասնավորապես, Կապլանին վրդովեցրել է Foreign Policy ամսագրում Քուկի հոդվածը, որը հրապարակվել է Թուրքիայում լայնածավալ անտառային հրդեհներից երեք օր առաջ` «Էրդողանի ռեժիմի ճաքերն ավելանում են» վերնագրով: «Թուրքիայի վրա վերահսկողություն հաստատելու եւ պահպանելու նախագահ Էրդողանի կարողությունը, կարծես, խաթարված է: Սա մեծացնում է լայնածավալ բողոքի ակցիաների հավանականությունը, բռնության աճը եւ քաղաքական բախումները պետության վերեւում»,- գրում է Քուկը: Թուրք լրագրողն այս տողերում ապագա հեղաշրջման ակնարկ է տեսել:

Մինչդեռ, լրագրող եւ հիմնական ընդդիմադիր Ժողովրդահանրապետական կուսակցության նախկին պատգամավոր Բարիշ Յարկադաշը տարակուսում է, թե ինչու են հրդեհների մարմամբ զբաղվում ադրբեջանցի զինվորները, իսկ թուրք զինվորները «ոչ մի տեղ չեն երեւում»:

«Կառավարությունը զինվորականներին դուրս չի թողնում զորանոցներից, երբ թուրք ժողովուրդն ամենաշատը դրա կարիքն ունի: Պատճառը պարզ է.

Քանի որ երկու քաղաքական կուսակցություններն էլ (ԱԶԿ եւ ԺԴԿ) չեն վստահում մեր զինվորներին, նրանք վախենում են լրացուցիչ հեղինակությունից, որը ձեռք կբերեն թուրքական զինված ուժերը, եթե նրանք մարեն հրդեհները: Ուստի եղբայրական Ադրբեջանի զորքերն են մարում հրդեհները, իսկ թուրք զինվորներն անօգնականորեն նայում են այրվող անտառներին»:

Նա նշում է, որ Թուրքիայի ԶՈՒ-ն ունի հրդեհաշիջման բոլոր սարքավորումները եւ կազմակերպված հակահրդեհային ուժեր: Բացի այդ, ժանդարմերիան, ցամաքային զորքերը եւ նավատորմը ունեն բավարար ուժեր եւ սարքավորումներ հրդեհները մարելու համար: Նրա կարծիքով, նրանց անգործության պատճառը թուրքական իշխանությունների վախն է:

«ԱԶԿ-ի կառավարությունն ապրում է մշտական« հեղաշրջման պարանոյայով» եւ չի ցանկանում, որ զինվորները որեւէ դերակատարմամբ մտնեն մարտի դաշտ: Վախը, որ «եթե զինվորը դուրս գա դաշտ, նա չի վերադառնա զորանոց», խանգարում է հազարավոր մարդկանց մասնակցել հրդեհների մարմանը»:

Միայն այն պատճառով, որ դուք չեք վստահում բանակին, այս երկրի անտառները, ծառերը, թռչուններն ու բզեզները այրվում են:

Դուք լուծարում եք Թուրքիայի ավիացիոն ասոցիացիան (THK), քանի որ այն հիմնադրել է Աթաթուրքը՝ անպաշտպան թողնելով մեր անտառները:

Կառավարությունը, որը THK-ի ինքնաթիռները թողել էր անգարներում փտեն, «օգնության» համար դիմել է «Քաղաքացիական պաշտպանության եվրոպական մեխանիզմին», որպեսզի հասարակական արձագանքի թիրախ չդառնա:

Մենք բոլորս ցասման մեջ ենք։ Քանի որ մենք տեսել ենք կրակ եւ դավաճանություն:

Մինչ անտառներն այրվում են, մենք մահանում ենք, մեր հայրենիքը անհետանում է մեր աչքի առաջ: Սրա համար պատասխանատու ԱԶԿ-ն ու ԱԴԿ-ն այնպես են գործում կարծես ոչինչ չի պատահել: Կրակն ու դավաճանությունը հետքեր են թողնում մեր մարմինների վրա այնպես, ինչպես ծակող-կտրող վերքերը… Իշխանության ղեկին գտնվողները չպետք է մոռանան՝ վերքի հետքերը ժամանակի ընթացքում անհետանում են, դանակի վերքից սպին մնում է…»: