Մեզ պատուհասած համավարակը, ցավոք, չխնայեց նաև ,,Նորք,, հեռուստատեսության մեր սիրելի գործընկերուհի Մարիետա Շմավոնյանին:

Նա հայկական հեռուստատեսության լավագույն ռեժիսորներից էր, իր գործի անմնացորդ նվիրյալը: Անթերի էր թե՛ աշխատանքում, և թե մարդկային հարաբերություններում: Ազնիվ էր ու արդարամիտ, օգնելու պատրաստակամ, դժվարություններից չընկճվող:

Ստեղծագործական պրպտուն միտք ու երևակայություն ուներ, նրա հետ աշխատելը լրագրողների համար հետաքրքիր էր, հեշտ ու հաճելի: Երիտասարդների լավագույն բարեկամն ու խորհրդատուն էր աշխատանքային, նաև անձնական հարցերում: Նրան սիրում ու հարգում էին, հավատում և վստահում:

Անմիջական ու վարակիչ ծիծաղ ուներ, հմայիչ ժպիտ: Կյանքով լեցուն էր նա, հրաշալի մայր էր ու տատիկ, ընտանիքի հոգսերով ապրող, ամուսնուն ու զավակներին, հարսին՝ մեծարողն ու նեցուկն էր: Եվ նաև՝ ապրում ու այրվում էր երկրի ճակատագրով, 44-օրյա պատերազմն ու ներքին պատերազմը ցավ ու տառապանք էին նրա համար՝ ,,էլ չեմ դիմանում, սիրտս պայթում է,,:

Երևի թե հոգեկան այդ ապրումներն էլ նպաստեցին, որ չկարողացավ դիմադրել ֆիզիկական ցավին: Նրա լեցուն կյանքը անավարտ մնաց, նա դեռ շատ երազանք ու նպատակներ ուներ: Նրա հրաշալի ընտանիքը գիտի այդ մասին, պարզապես պիտի ուժեղ ու անկոտրում ապրի՝ կյանքի կոչելու համար այն ամենը, ինչը չհասցրեց անել անխոնջ ու եռանդուն, միշտ լավատես ու իր պաշտելի ընտանիքի, այսուհետ ու ընդմիշտ , բարի հրեշտակը: Այսպիսին էր նա՝ մեր Մարետը, ժպտադեմ ու խոհուն, իր կանացի հմայքով , իր կյանքի փորձով իմաստնացած: Այդպիսին կմնա նա մեր հիշողություններում:

Իր վաղեմին գործընկերուհու մասին ջերմ հիշողություններ ունի լրագրող Ալինա Խուդոյանը: Ահա նրա պատմությունը. – «Նորքը» նոր էր առանձնացել այն ժամանակվա Պետական հեռուստատեսությունից, Ռոբերտ Մավիսակալյանի գլխավորությամբ այս ալիքը կարծես ավելի երիտասարդական, թեթև, ազատաշունչ եթերային քաղաքականություն ուներ և գրկաբաց էր նորավարտ, երիատասարդ կադրերի համար: Մի օր էլ մենք ՝ համակուրսեցուս՝ Մերուժանի հետ ծեծեցինք «Նորքի» դուռը, Ռոբերտ Բաբկենiչը չափազանց սիրալիր ու միանգամից գործնական առաջարկով ընդունեց մեզ, իր մոտ հրավիրեց «Անցուդարձ» երիտասարդկան հեռուստածրագրի ռեժիսոր Մարիետային ՝ խնդրելով դիտարկել մեր թեկնածությունն իբրև հաղորդավարների: Երբեք չեմ մոռանա, միանգամից,առանց ավելորդ «դիրքային» խաղարկումների, պայծառ դեմքով ռեժիսորը ջերմորեն ասաց՝ Բաբկենիչ, ուղղակի նվեր եք անում, միանգամից երիտասարդ զույգ…հաջորդ քայլն արդեն նկարահանման հրապարակն էր…

90-ականների ցուրտ, առանց աշխատավարձի, հաճախ նկարահանումների էինք մեկնում հասարակական տրանսպորտով, քանի որ հեռուստատեսության մեքենաներն ուղղակի վառելիք չունեին…Մարիետայի թեթև ու անխռով բնավորությամբ հաղթահարում էինք ամենը և ստանում ժամանակակից փաթեթավորմամբ ժամանցային ծրագիր: Մենք սիրում էինք նրան, այդ անտրտունջ, բոլորին հասնող, քաջալերող մեր տիկին Մարիետային: Ափսոս, որ առիթ չունեցանք այս ամենը ժամանակին ասելու:

Հիմա միայն կարող ենք ասել՝ հանգչիր խաղաղությամբ ու լույսերի մեջ, մեր պայծառ ու լուսավոր Մարիետա Շմավոնյան: