Սյունիքի հանդեպ ադրբեջանի ագրեսիային հաջորդող օրերի ընթացքում ՀՀ ժ/պ-ի իմիտացիոն անվտանգության նիստերը՝ լուրջ-լուրջ դեմքով և հաթաթաներով, որով անվարժ փորձեր էր անում ընդդիմադիր դաշտի և լրատվամիջոցների վրա մեղքեր բարդել՝ իր աղետաբեր ու մեղավոր հալով, բացառապես սեփական զոմբիբուծարանի համար է։

Սատանայի կնոջ՝ Բաֆոմետի պատկերով թազբեհ քաշող ժ/պ-ն և նրա կողակիցը ի սկզբանե են որդեգրել սատանայի կանոնը՝ ինչի մեջ դու մեղավոր ես՝ վերագրիր հակառակորդիդ։ Այսպես, ադրբեջանի թիվ 1 գործակալը՝ իր ադրբեջանի գործակալ լինելու փաստը որքան էլ իր հակահայ քաղաքականությունը մերժողների գրպանը փորձի գցել, չի ստացվելու։ Քանզի ՀՀ-ում թուրքադրբեջանական գլխավոր լրտեսն ու գործակալը ինքն է։

Հարցը, թե՝ ի՞նչ քայլեր կատարեց Հայաստանը որպես պետություն՝ իր տարածքների՝ Սյունիքի և Գեղարքունիքի հանդեպ ադրբեջանի ագրեսիան չեզոքացնելու համար, մինչ օրս պատասխան չունի։ Իսկ պատասխան կա՝ ոչինչ, բառացիորեն՝ ոչինչ։ Մատը մատին չխփեց։

Մինչդեռ ՀՀ-ն թեկուզ ջլատված, բայց բանակ ունի, նույն Սյունիքում բանակային կորպուս ունի, որն անհնար է՝ ագրեսորին հակահարված տալու հրամանի դեպքում՝ պարապ մնար։ Ինչու՞ է, ուրեմն, Հայաստանը որպես պետություն, տարօրինակ վարք ցուցաբերում։ ՊՆ, Զինված ուժեր՝ այս կառույցներն ինչու՞ են լուռ։

Ի դեպ, միջանկյալ փաստ ենք արձանագրում՝ ադրբեջանական ագրեսիայի հաջորդող օրերին ի՞նչ էին անում «Կյանքի խոսք» աղանդի ներկայացուցիչները՝ Սյունիքում։ Ի՞նչ է, գնացել էին, որ ազգամիջյան ընդհարման ժամանակ սպիտակ դրոշա՞կ ծածանեին, թե՞ արդեն նիկոլաքարոզ անելու գծի վրա են։ Ամեն դեպքում, սահմանամերձ գոտում տոտալիտար այս աղանդն անելիք չունի, քանզի իր ներկայությունն արդեն իսկ հավելյալ վտանգ է, տեղացիների շրջանում՝ հոգեորսություն և իրավիճակի հետ հաշտվելու, չպայքարելու, ի վերջո՝ «պրոնիկոլական» քարոզ։ Ընդհանրապես, այս ամբողջի մեջ այնքան շատ են հարցերն ու հարցականները, որոնց պատասխան չի տրվել ու չի տրվում։

Ի վերջո, երբ Հայաստանն՝ իր կառույցներով՝ նախագահ, վարչապետի ժ/պ՝ լուռ են՝ ասես ոչ մի արտառոց բան չկա, կամ առնվազն՝ «պտիչկայի» համար քայլեր են անում, ինչու՞ պիտի մեզ աջակցեն օտար պետությունները։ Մենք որպես պետություն փորձ չենք անում պաշտպանվելու, պետությունն անգո է, բայց այստեղից-այնտեղից լսում ենք՝ թե ՌԴ-ն, իբր, իր դաշնակցային պարտականությունը չի կատարում, կամ՝ ՀԱՊԿ-ը։ Այն դեպքում, երբ ՀԱՊԿ-ին անգամ դիմելիս հստակ ու ճիշտ չի ընտրվում, թե ո՛ր հոդվածի ո՛ր կետով պետք է դիմել։

Երբ թշնամին շառաչուն ապտակ է հասցրել քեզ, իսկ ադրբեջանի այս քայլը հենց այդպիսին է, ու դու կանգնած՝ նայում ես ապտակողին, կամ առնվազն՝ «օգնությու՜ն» կանչում, զանգեր կատարում այս ու այն երկրի ղեկավարին ու պատմում քո դժբախտ վիճակի մասին, սակայն ինքդ քեզ օգնել չես կամենում, քո՝ թեկուզ փոքր ռեսուրսն օգտագործելու քայլ անգամ չես անում, ընդամենը կամազուրկ, ինքնապահպանական բնազդը կորցրած ազգի ես վերածվում։ Ավելին, իշխանությանդ ողջ օղակներով քո հայրենակիցներին, որ ինքնապաշտպանության են դիմում իրենց գոյաբանական իրավունքն իրացնելու, դու խանգարում ես, քրգործեր հարուցում և այլն, փոխարենը՝ ուրիշներին մեղադրում չօգնելու մեջ, երբ մի կարգին օգնության էլ չես կանչել, ծիծաղելի ու խեղճ վիճակի մեջ ես ընկնում։ Այսինքն, այնպես, ինչպես Արցախում էր արվում, հիմա Սյունիքում, Գեղարքունիքում․․․ Հայաստանն ամբողջությամբ թուրքադրբեջանական օղակում է։

Դժվար է հավատալ, թե գենետիկորեն հայը կարող էր գնալ այս դավաճանական քայլերին՝ պայմանավորվել թշնամու հետ, թշնամուն՝ զորք ու զենքով տղա բերել՝ չկրակելու անդրժելի խոստումով /տեսնու՞մ եք՝ կիրթ հարևանին տված խոստումը ո՞նց է կատարում/։ Գործ ունենք մարդու հետ, որի անհատական, ընտանեկան ինքնապաշտպանական բնազդը գերադրական աստիճանի է, սակայն հայ էթնոսին պատկանելության մասին վկայող բնազդները՝ զրոյական են։ Սա արդեն նշանային է։