NEWS.am–ի զրուցակիցն է Փարիզի հայ համայնքի ներկայացուցիչ, հայ-ֆրանսիական գործարարների համախմբման  նախագահ Վարդան Գաբրիելյանը։

Պարոն Գաբրիելյան, Ֆրանսիայի իշխանությունների ձեռնարկած վերջին խստացումների, մասնավորապես  «Գորշ գայլերի» գործունեության արգելումից հետո ի՞նչ իրավիճակ է Ֆրանսիայում, արդյոք ներկայումս թուրք–ադրբեջանական շրջանակները շարունակվում են բացահայտ կամ ընդհատակյա հակահայկական շարժումները։

«Գորշ գայլերի» գործունեության արգելումից հետո Ֆրանսիայիում այդ շրջանակների կողմից հայերի դեմ նոր ցույցեր չեն իրականացվել, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ թուրքերը հանգստացել են: Ֆրանսիայում ոստիկանությունն ուժեղացրել է հայկական դպրոցների ու եկեղեցիների անվտանգությունը, ինչը նշանակում է, որ Ֆրանսիայի իշխանությունները կամ նախազգուշական քայլեր են իրականացնում կամ տեղեկություներ ունեն հնարավոր ոտնձգությունների մասին և ապահովում են հայերի անվտանգությունը։ Մենք լավ գիտենք, թե ովքեր են ղեկավարում թուրքերին և կազմակերպում հայերի դեմ այս արշավները։ Ֆրանսիայում Թուրքիայի դեսպանը, նախքան այդ պաշտոնին նշանակվելը Թուրքիայի գաղտնի ծառայությունների երկրորդ դեմքն էր և այդ ակցիաներն անմիջականորեն ղեկավարվում էին նրա միջոցով՝ Անկարայի կողմից։ Բացի «Գորշ գայլերից», Թուրքիան մեծ ազդեցություն ունի այլ իսլամիստ ծայրահեղական շրջանակների վրա և բացառված չէ, որ հայերի դեմ նոր ագրեսիայի սցենարներ են մշակվում։

Արցախի դեմ սանձազերծած պատերազմից ի վեր, բացի քաղաքական, լոբբիստական աշխատանքներից Ֆրանսիայի հայ համայնքը ակտիվ է նաև քարոզչական տիրությում։ Այս ընթացքում որքանո՞վ է հաջողվել Ֆրանսիայում, ի օգուտ Արցախի հանրային կարծիք ձևավորել։

Ֆրանսիացիները, ինչպես նախկինում, այնպես էլ հիմա բարեկամական են տրամադրված հայերի նկատմամբ։ Նրանց վերաբերմունքը պայմանավորված է ոչ միայն նրանով, որ նրանք սիրում են հայերին, այլ նաև նարանով, որ նրանք լավ գիտեն պատմություն, արդարության կողմից են և բացահայտ ցույց են տալիս իրենց վերաբերմունքը։ Ֆրանսիայում հայամետ գործիչներ կան տարբեր բնագավառներում, այդ թվում լրատվական դաշտում։  Այս ընթացքում ֆրանսիական մամուլում հայանպաստ հրապարակումների, հոդվածների ցուցանիշը սովորականից մի քանի անգամ ավելի է, սակայն դա չի նշանակում, որ ինֆորմացիոն դաշտում մեր կռիվն ավարտված է։ Պետք է իմանալ, որ այս դաշտում մեծ է Թուրքիայի ճնշումը և Ադրբեջանի կողմից մամուլին ֆինանսավորումը։ Ֆրանսահայերն ակտիվ են նաև սոցիալական ցանցերում և արձագանքում են Արցախի վերաբերյալ ցանկացած հրապարակման։

Ֆրանսիայի տարբեր քաղաքներ, քաղաքապետական խորհրդի մակարդակով հանդես են եկել Արցախի անկախության ճամաչման օգտին՝ այդ կերպ ազդակ հղելով Ֆրանսիայի կառավարությանը։ Ի՞նչ ակնկալել Ֆրանսիայի իշխանություններից, ի վերջո ե՞րբ Արցախի ճանաչման հարցը կընդգրկվի Ֆրանսիայի քաղաքական օրակարգում։

Հայաստանի իշխանությունները սփյուռքին ազդակ են հղել, որ պետք է գնանք Արցախի ճանաչումը պարտադրելու ուղղությամբ։ Հայաստանից և Արցախից վերադարձած ֆրանսիացի պատգամավորները արդեն իսկ խորհրդարանում բարձրաձայնել են այդ մասին, հարցեր են ուղղել նաև Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարին և որոշել Արցախի ճանաչման հարցով բանաձև ներկայացնել Ֆրանսիայի խորհրդարանում։ Սպասում ենք, սա մեկ–երկու օրվա լուծելի հարց չէ, քանի որ խորհրդարանի օրակարգը մեկ օրվա մեջ չի ճշտվում և հատուկ պրոցեսներ կան, սակայն վստահ եմ, որ այս հարցը կմտնի խորհրդարան և մենք կփորձենք կենտրոնացնել մեր բոլոր ուժերը այս հիմնահարցի լուծման համար։