Հիսուսի մոտ բերեցին կույր ու համր մի դիվահարի, և Հիսուսը բժշկեց նրան, այնպես որ համր և կույր մարդն սկսեց խոսել ու տեսնել։ Բոլոր ներկաները զարմացան և հարցնում էին.
— Մի՞թե սա է Քրիստոսը՝ Դավթի Որդին։
Բայց փարիսեցիները երբ այս լսեցին, ասացին.
— Նա դևերի իշխանի՝ Բեեղզեբուղի զորությամբ է հանում դևերին։
Երբ Հիսուսն իմացավ նրանց միտքը, ասաց.
— Ամեն թագավորություն, որ ինքն իր մեջ բաժան-բաժան է լինում, կործանվում է, և ամեն քաղաք կամ ընտանիք, որ ինքն իր մեջ բաժանված է, կանգուն չի մնում։ Եթե Սատանան իր գործակալների դեմ է ելնում, ուրեմն իր մեջ բաժան-բաժան է եղած. արդ, նրա թագավորությունն ինչպե՞ս կարող է կանգուն մնալ։ Եվ եթե ես Բեեղզեբուղի զորությամբ եմ դուրս հանում դևերին, ձեր հետևորդները ո՞ւմ զորությամբ են դուրս հանում դրանց։ Ուրեմն հենց ձեր հետևորդները պիտի դատապարտեն ձեզ։ Իսկ եթե Աստծու Հոգու զորությամբ եմ հանում չար ոգիներին, նշանակում է Աստծու թագավորությունն արդեն հասել է ձեզ վրա։ Ոչ ոք չի կարող մի ուժեղ մարդու տունը մտնել և կողոպտել նրա ունեցվածքը, եթե նախապես չկապի այդ ուժեղ մարդուն։ Դրանից հետո միայն նա կկողոպտի նրա տունը։
Ով ինձ հետ չէ՝ հակառակ է ինձ, և ով ինձ հետ չի հավաքում՝ ցրում է։ Դրա համար ասում եմ ձեզ. մարդիկ ինչքան էլ մեղք գործեն կամ հայհոյություն անեն, Աստված պիտի ների նրանց այդ բոլորը, բայց նա չի ների նրան, ով հայհոյում է Սուրբ Հոգուն, այսինքն՝ նախատում է նրան։ Ով որ Մարդու Որդու դեմ խոսք ասի, Աստված պիտի ների նրան, բայց ով ասի Սուրբ Հոգու դեմ, նա չի ների նրան ո՛չ այս աշխարհում և ո՛չ էլ հանդերձյալում։
(Մատթեոսի ավետարան 12:22-32)