armweeklynews.am, Երեք կարևոր  հանգամանքներ ստիպում են 2018 թվականի մարտ-ապրիլ ամիսների համար որոշակի վատատեսական սցենար կանխատեսել Լեռնային Ղարաբաղում հնարավոր ռազմական գործողությունների վերսկսման համար:

Առաջին. Ռուսաստանը շարունակում է ռազմական տեխնիկայի մատակարարումը Ադրբեջանին և 2018 թվականի նորամուտը սկսվեց հետևեկային ԲՏՌ-82А զրահատեխնիկայի մատակարարմամբ, որոնց մատակարման պայմանագրային քանակը 230-ն է: Ռուսաստանը մատակարարել է նաև հրետանային հեռահար համակարգեր: Այլ խնդիր է, որ Ադրբեջանն ինքն է տեղեկություն հրապարակել մատկարարումների վերաբերյալ, ինչն առաջին հայացքից կարող է թվալ, որ հոգեբանական ճնշում է կիրառվում Հայաստանի վրա: Սակայն յուրաքանչյուրը, ով քիչ թե շատ ծանոթ է ռազմարվեստին կարող է վկայել, որ վերոհիշյալ քանակի ԲՏՌ-ները լուրջ հարձակողական ներուժ ունեն: Անտեսել այս հանգամանքը չի կարելի, եթե անգամ հոգեբանորեն ճնշվող չենք:

Երկրորդ. ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի և Ֆրանսիայի նախագահ Էմմանուել Մակրոնի հանդիպման ընթացքում Մակրոնն ասել է.« Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը սառեցված հակամարտությունների թվին չի դասվում, իսկ ներկայիս ստատուս-քվոն կայուն չէ: Միայն բանակցությունները թույլ կտան հասնել երկարաժամկետ լուծման՝ ի շահ տարածաշրջանի ժողովուրդների: Դա կլինի մի լուծում, որը համարձակ փոխզիջումներ եւ կոնկրետ գործողություններ կպահանջի բոլոր կողմերից»: Ֆրանսիայի նախագահը, որպես Մինսկի խմբի համանախագահ, պահանջում է համարձակ երկկողմանի փոխզիջումներ, հասկացնելով, որ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը սառեցված չի կարելի համարել:

Արդյոք Հայաստանն ունի «համարձակ» փոխզիջումների ռեսուրս

Չկա այլևս զիջելու որևէ նոր բան բանակցությունների սեղանին: Փակուղի է, եթե Հայաստանը չանի նոր զիջում լեռնային Ղարաբաղի անվտանգության հաշվին: Սա արդեն պետական դավաճանություն կլինի:

Հնարավոր է նաև , որ նախագահ Սարգսյանը փորձում էր ճշտել Ֆրանսիայի դիրքորոշումը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման հարցում և ինչ կարգի զիջումներ է ակնկալելու Ֆրանսիան Հայաստանից: Ռուսաստանի դիրքորոշումն այս հարցով հայտնի է Հայաստանի նախագահին:

Վերջնական որոշումը նախագահի ուսերին է: Մեկ մարդու որոշումը դեռևս ազգինը չի կարելի համարել:

Կամ նոր զիջում, կամ նոր ռազմական հակամարտություն: Այլ կերպ չի կարելի մեկնաբանել Ֆրանսիայի դիրքորոշումը, որը կարելի է համարել Մինսկի խմբի համանախագահների հավաքական դիրքորոշում:

Երրորդ. Տարօրինակ լռություն է Ադրբեջանում Լեռնային Ղարաբաղի հարցում: Չկան ագրեսիվ հայտարարություններ, իսկ այդ երկրի ղեկավարությունը խուսափում է ռազմական գործողությունների վերսկսման վերաբերյալ անգամ քարոզչական բնույթի ելույթներից: Մյուս կողմից, շարունակում է ավելացնել սպառազինությունները:

Ադրբեջանի ռազմական նախապատրաստություննրի վերաբերյալ օբյեկտիվ հետախուզական տվյալները գտնվում են Մոսկվայում և որքանով դրանք հասանելի կլինեն Հայաստանին, լուրջ հարց է:

Այս առիթով մեկ հիշեցում: 2016 թվականի մարտի 31-ին մեկօրյա այցով Մոսկվայում էր Թուրքիայի Ազգային հետախուզական ծառայության պետը: Նույն գիշերը սկսվեց ապրիլյան պատերազմը Արցախում: Հայկական մումուլը զարմանալիորեն չի անդրադարձել այս այցին:

Կենդանական աշխարհում այսպիսի վարք դրսևորում է օձը , երբ ուզում է հանկարծակի բերել զոհին և խայթել կայծակնային հարձակումով:Նման վտանգից կարելի է խուսափել, եթե կտրվի օձի գլուխը , մինչև մոտենալը: