Թե, ասա «փրկարարի» ի՞նչն էր վատ

Սեպտեմբերի 4-ը փրկարարի օրն էր, բայց այս տարվանից դարձավ արտակարգ իրավիճակների աշխատակցի օրը: Հիմա արդեն Արտակարգ իրավիճակների նախարարը Արմեն Երիցյանն է, և, հավանաբար, «փրկարարը» հենց նրա սրտով չի եղել. երևի նախարարը մտածել է, թե հրշեջը փրկարար չէ, ջրասուզակը փրկարար չէ, փրկարար է միայն Արտակարգ իրավիճակների նախարարության աշխատակիցը։ Կամ գուցե «փրկարար» բառն Երիցյանի սրտովը չէր։ Այսուհետ ինչպես ցանկացել է փրկարաների ղեկավարը. բոլորը կկոչվեն ոչ թե «փրկարար», այլ «արտակարգ իրավիճակների աշխատակից» ։

ԱԻՆ-ի` որպես նախարարության «փրկությունը» շենք ունենալն էր

2010թ. սեպտեմբերի 4-ը պարզապես «արտակարգ իրավիճակների աշխատակցի» տոն չէր: Երիցյան Արմենն այնպես էր արել, որ դա դառնա կրկնակի տոն. այդ օրը նախարարը կատարեց իր խոստումը` նախարարության բոլոր աշխատակիցներին նվիրելով նոր շենք, որտեղ միավորվելու են բոլոր ստորաբաժանումները: ԱԻՆ-ի նոր շենքը Երևանի ծայրամասում է` Դավթաշեն թաղամասի վերջում, բայց նախարարը խոստացավ, որ աշխատակիցները աշխատավայր հասնելու խնդիր չեն ունենա, քանի որ իրենք կկազմակերպեն տեղափոխումը: Նախարարության նոր շենքը սեյսմիկ ծառայության նախկին շենքն է:

Փրկարարի տոնը իրար գլխի էր հավաքել Հայաստանի քաղաքական էլիտային

Գլխավոր մասնաշենքը արտաքինից առանձնանում էր` պլպլում։ Շենքի ճակատին հասցրել էին գերբ դնել, ներսի ֆոյեն կոկած վիճակում էր, դրսում` հրապարակում, շարք էին կազմել դրոշները, արտակարգ իրավիճակների աշխատակիցների ջոկատները, հրշեջ մեքենաները:

Տոնին ներկա էր գտնվելու ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը:

Նախագահի հետ, տոնն այստեղ էր բերել նաև Հայաստանի ամբողջ քաղաքական էլիտային: Այստեղ էր վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, գործադիրի ուժային թևը` Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, Ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը, Գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանը, ԱԱԾ տնօրեն Գորիկ Հակոբյանը, մյուս նախարարությունները ներկայացված էին կա´մ նախարարի, կա´մ փոխնախարարների մակարդակով: Հատուկ հրավերով եկել էին նաև մարզպետները (Էդիկ Բարսեղյան, Կովալենկո Շահգալդյան, Աշոտ Ղահրամանյան), Երևանի վարչական շրջանների ղեկավարները (Սարգիս Հովհաննիսյան, Դավիթ Օհանյան, Արթուր Գևորգյան): Ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արթուր Բաղդասարյանը ներկա էր տոնին թե´ ի պաշտոնե, թե´ իբրև Արմեն Երիցյանի կուսակցական շեֆ. Բաղդասարյանը` ՕԵԿ մի քանի անդամների հետ, որոնց շարքում հատուկ փայլում էր Հեղինե Բիշարյանն իր մարգարիտներով։ Ներկաների մեջ կային նաև այլ կուսակցականներ, որոնց կարելի էր ներկայացնել թե´ իբրև այս կամ այն կուսակցության անդամ, թե´ իբրև ԱԺ պատգամավոր, ինչպես, օրինակ, դաշնակցական Հրայր Կարապետյանը:

Նախագահը եկավ, ողջունեց ու շնորհավորեց բոլորին, ներկա գտնվեց շքերթին, գեներալ-մայորի կոչումներով պարգևատրեց Հայաստանի փրկարար ծառայության տնօրեն, փրկարարական ծառայության գնդապետ Սերգեյ Ազարյանին և նույն ծառայության փրկարարական ուժերի վարչության պետ, փրկարարական ծառայության գնդապետ Վաչագան Նիկողոսյանին: Շքերթի վերջում հրշեջ մեքենաները, «ցանկալով իրենց շնորքը ցույց տալ»` ջրային շատրվան կազմակերպեցին` ջուր ցողելով ներկաների վրա: Շատերի հետ բերեց նաև նախագահի բախտը` հրշեջների խողովակը ջուրը ցողում էր շատ բարձրից ու ծայրի հատվածից, այլապես մյուսներից բացի` նախագահին էլ այդ շատրվանից բաժին կհասներ:

Շքերթի ավարտից հետո նախագահը կարծես թե գնաց, բայց մեկ էլ ներկաները տեսան, որ նախագահին տարել ու կանգնեցրել են Ջիպ մակնիշի մի ավտոմեքենայի բեռնախցիկի մոտ: Բոլորը սպասում էին, բայց ո´չ նախագահն էր շարժվում, ո´չ էլ նրա շուրջը եղածները. ոմանք գլխի ընկան, որ այնտեղ ինչ-որ բան են ցույց տալիս երկրի ղեկավարին, մյուսները անորոշության մեջ չէին հասկանում` ինչ է կատարվում: Մի 15 րոպե հետո, երբ վերնախավը հեռացավ, ու հասարակ մահկանացուները ևս հնարավորություն ստացան մոտենալ. պարզվեց, որ բեռնախցիկի միջինը հատուկ համակարգչային տեխնիկա է, որի միջոցով արտակարգ իրավիճակների ժամանակ կարելի է հեռվից վերահսկել և անհրաժեշտ միջոցառումներ ձեռնարկել:

Բարձրաստիճան շքախումբը այնուհետ ուղևորվեց դեպի նախարարության շենք և հոգևորականների հատուկ, հավանաբար, տնօրհնեքի կարգի արարողությունից հետո մտավ ֆոյե, հավանաբար, բաժակ բարձրացրին, որ տևեց ոչ ավելի, քան մի 10 րոպե, որից հետո նախագահը դուրս եկավ, նստեց ավտոմեքենա և գնաց: Նախագահից հետո հերթով հրաժեշտ տվեցին նաև մյուս հյուրերը:

Նախագահը տեսավ միայն արտաքին փայլը, իսկ կեղտը մնաց հետևում…

Արմեն Երիցյանը խոստացել էր, որ ոչ թե պարզապես շենք է ստեղծելու նախարարության համար, այլ դա լինելու է մի «քաղաք», որ իր մեջ ներառելու է բոլոր ստորաբաժանումները: Պաշտոնավարման հենց սկզբից նախարարը բոլոր ջանքերը կենտրոնացրել էր «մեծ ռեմոնտի» վրա: Հարցին` «արդյո՞ք սա հենց իր երազած քաղաքն է», նախարարը պատասխանեց.- «քաղաքի սկիզբը», հետո էլ մատնացույց արեց կողքին կանգնած Դավիթաշենի թաղապետ Արթուր Գևորգյանին, և ավելացրեց` «հետևի տարածքներն էլ է խոստացել, որ տա` քաղաքը կկառուցենք, մի 5 հեկտար տարածք կլինի»:

Մի քանի ամիս տևած շինարարությունը իրեն «արդարացրել էր»` նախագահի ու հյուրերի աչքին ոնց պետք էր թոզը փչվեց, թե ահագին գործ է արված` արդեն նախարարությունը շենք ունի: Իրականում այստեղ միակ կանգունը,երևի թե, մի բաժակ շամպայն բարձրացնելու համար նախատեսված ֆոյեն էր. մնացած բոլոր հարկաբաժիններում կա´մ ավեր էր, կա´մ վերանորոգում: Վերանորոգում ու աղբ էր անգամ շքերթի բարձրաստիճան մասնակիցների թիկունքում. մի թռուցիկ հայացքն անգամ բավական էր` տեսնելու այս ու այնտեղ թափված դատարկ շշերը, աղբը, շինարարական պարագաները, որ զլացել էին անգամ հավաքել արտաքին պատշաճ տեսքն ապահովելու համար:

Արտակարգ իրավիճակները միավորում է

Բացի հայ պաշտոնյաներից, տոնին ներկա գտնվելու հրավերներ էին ուղարկվել նաև դիվանագիտական ներկայացուցչություններին, որոնք ևս շտապել էին շնորհավորել հայ փրկարարներին` դեսպանների կամ այլ աշխատակիցների մակարդակով: Դեսպաններն էլ Հայաստանի փրկարարի տոնին իրենց բավական լավ էին զգում, շփվում հայ պաշտոնյաների հետ, ջերմորեն զրուցում միմյանց հետ` անկախ իրենց ներկայացրած պետություններից և տարած քաղաքականությունից: Բայց երևի թե այդ օրվա ամենաջերմ «զույգը» ԱՄՆ դեսպան տիկին Յովանովիչն ու Հայաստանում ՌԴ գիտության և մշակույթի կենտրոնի ղեկավար Վիկտոր Կրիվապուսկովն էին: «Զույգի» ստեղծման գործում նախահարձակը, ամեն դեպքում, տղամարդն էր`ի դեմս Ռուսաստանի Դաշնության: Վիկտոր Վլադիմիրովիչն առաջարկեց լուսանկարվել, տիկին դեսպանը չմերժեց, որի արդյունքում մրցակցող երկու գերտերությունների փորձառու ներկայացուցիչները «միավորվեցին»` նրանց շուրջը կանգնած հայ պաշտոնյաների խանդաղատանքի ներքո:

Ոստիկանները տարերքի մեջ էին

ԱԻ նախարար Արմեն Երիցյանը մինչև նախարար դառնալը ոստիկան էր: Հյուրերի գերակշիռ մասը նույնպես ոստիկաններ էին: Բացի նրանից, որ հրավիրված բարձրաստիճան պաշտոնյաների մեջ արդեն իսկ բավական թվով ոստիկաններ կային (Ալիկ Սարգսյան, Էդիկ Բարսեղյան, Աշոտ Ղահրամանյան), իրենց նախկին գործընկերոջ տոնին հարկ էին համարել ներկա գտնվել ոստիկանական ստորաբաժանումների ղեկավարները` Ճանապարհային ոստիկանության պետ Մարգար Օհանյանը, Քրեական հետախուզության պետ Հովհաննես Թամամյանը, դատախազության աշխատակիցներ և շատ ուրիշ իրավապահներ:

Նախագահից հետո պարգև հանձնող երկրորդ անձնավորությունը ՀՀ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանն էր, որ իր նախկին տեղակալին պարգևատրեց մեդալով «Ոստիկանության հետ համագործակցության համար»:

— Շնորհավորում ենք, ախպե´ր ջան, բոլորի´դ տոնը շնորհավոր, ամեն տարի գանք` լավ տեսնենք,- շնորհավորեց ու հրաժեշտ տվեց Ալիկ Սերգեյիչը:
Թե´ ոստիկանների, թե´ նախկին ոստիկան (եթե, իհարկե, նախկին ոստիկան լինում է) Արմեն Երիցյանի ուրախությանը չափ չկար, բոլորը փայլում էին, բոլորը տարերքի մեջ էին:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ