Սեպտեմբերի 27-ին Բեռլինում  ՀՀ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը հանդիպել է Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետության Բունդեսթագի նախագահ Նորբերտ Լամմերթի հետ։

Բունդեսթագի նախագահը, ողջունելով իր գործընկերոջը, շնորհավորեց Հայաստանի անկախության 20-ամյակի կապակցությամբ եւ  նշեց, որ Հայաստանի խորհրդարանի ղեկավարի այցը Բեռլին նոր լիցք կհաղորդի հայ-գերմանական հարաբերություններին և միջխորհրդարանական համագործակցությանը, որը լավ հիմքերի վրա է դրված։ Պրն. Լամմերթը անհրաժեշտ համարեց Հայաստանի և Գերմանիայի միջև բոլոր ուղղություններով գործակցության  խորացումը` նշելով, որ համագործակցության զարգացման չօգտագործված մեծ ներուժ կա։ Նա կարևորեց մեր երկրում ընթացող ժողովրդավարության խորացմանն ուղղված բարեփոխումները։

ԱԺ նախագահը նշեց, որ մեր երկիրը կարևորում է Գերմանիայի հետ  հարաբերությունների ընդլայնումը թե երկկողմ և թե բազմակողմ ձևաչափերով, ու հայ-գերմանական համագործակցությունը դիտում որպես կարևոր բաղադրիչ Հայաստանի եվրաինտեգրման քաղաքականության ընդհանուր համատեքստում։ Նա շեշտեց նաև  Հայաստանի և Գերմանիայի միջև միջխորհրդարանական համագործակցության խորացման կարևորությունը այն համոզմամբ, որ խորհրդարանական դիվանագիտությունը երկրների միջև քաղաքական երկխոսությունն առաջ մղելու կարևոր լծակներից է։ Նրա խոսքով` այսօր հայ-գերմանական միջխորհրդարանական հարաբերությունները բավական ակտիվորեն են զարգանում և Բունդեսթագը միշտ էլ ընդգծված հետաքրքրություն է ցուցաբերել հարավկովկասյան տարածաշրջանի նկատմամբ:

Հայաստանը  կարևորություն է  տալիս  նաև ԵՄ Արևելյան գործընկերությանը, որը մեկնարկեց 2009 թ. մայիսին։ «Մենք մտադիր  ենք ակտիվորեն համագործակցել ԵՄ կառույցների և առանձին անդամ պետությունների հետ Ար-ելյան գործընկերության շրջանակներում։ Հայաստանն ակնկալում է Գերմանիայի ակտիվ ներգրավվածությունն ու աջակցությունը Հայաստանի եվրաինտեգրման քայլերին և ծրագրերին, մասնավորապես` ԵՄ Արևելյան գործընկերության շրջանակում», -ավելացրեց  Աբրահամյանը։

Հանդիպման ընթացքում անդրադարձ կատարվեց տարածաշրջանային խնդիրներին, ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորմանը և հայ-թուրքական հարաբերություններին։ Մասնավորապես ներկայացնելով հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման գործընթացը`  Աժ նախագահը նշեց, որ Թուրքիան ոչ միայն առաջընթաց չգրանցեց այս հարցում, այլև հակառակը` սկսեց  առաջ քաշել նախապայմաններ, որոնք որևէ առնչություն չունեն արձանագրություններում ամրագրված դրույթների հետ։