Օրերս ՀՀ-ն էին ժամանել ՀԱՊԿ երկրների նախագահները, բացի Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևից, ում բացակայության պատճառն էր մրսածությունը:Հիշեցնենք, որ գագտնաժողովի  ժամանակ պետք է նաև  քննարկվեր և ընտրվեր Հայաստանի ներկայացուցչին  գլխավոր  քարտուղարընտրելու հարցը , ինչը տեղի չունեցավ: Ինչքանով էր դա  կապված Նազարբաևի բացակայության հետ և արդյոք սա վերջինիս հերթական ադրբեջանամետ քայլերից մեկը չէր, քաղաքագետ Ստեփան Գրիգորյանը  ոչ մի կապ չտեսավ  դրանց միջև, ասելով որ  չընտրելը կապ չունի Նազարբաևի  բացակայության հետ և որ գոյություն ունի համապատասխան ընթացակարգը:

Չնայած մեր այն դիտարկամնը, որ ժամկետը գնում է, իսկ քարտուղար դեռ ընտրված չէ, քաղաքագետը նշեց, որ ժամկետի մասով, ընթացակարգը կոշտ չէ, բերելով Բորդյուժաի օրինակը.« 1 տարի է սպառվել են վերջինիս լիազորությունները, 1 տարի էլ ձգձգվեց, այսինքն իրենք ազատություն ունեն մի փոքր, հետաձգելու այդ  գործընթացը»:

Քաղաքագետը հայտնեց իր կարծիքը, թե ինչու չընտրվեց գլխավոր քարտուղար ասելով որ.« չի բացառվում, որ Հայաստանը իր թեկնածուին բավկաին ուշ  ներկայացրեց, և դա կարող էր լինել պատճառ, որ ոչ բոլորն էին պատրաստ թեկանծուին ընդունել, 2-րդ չեմ բացառում, որ գագաթաժողովից առաջ տեղի ունեցած փակ նիստի ժամանակ , լինեին թեկնածուներ, որ դեմ լինեին, ես պնդում եմ , որ դա կապված է նրա հե, որ Ադրբեջանի ազդեցությունը այդ կազամկերպությունում շատ մեծ է, քանի որ կան երկրներ, ովքեր Ադրբեջանի հետ լավ հարաբերությունների մեջ են, նույն Բելառուսը, Ղազախստանը, Ղրղզստանը,  դժվար է ասել թե ով է դեմ, և կա նաև այս խնդիրը, որ Ադրբեջանը  ցավոտ է ընդունում, որ Հայաստանից կլինի գլխավոր քարտուղար,բնականաբար կամ նախկին ՊՆ նախարար, նախկին շտաբի պետ, դեմքեր ովքեր մեղմ ասած ցանկալի չեն Ադրբեջանի համար, սակայն ես ցավում եմ, որ վերջինիս ազդեցությունը ավելի մեծ է, քան ՀՀ-ը, այն դեպքում երբ մենք ՀԱՊԿ-ի անդամ ենք, իսկ Ադրբեջանը ոչ» :

Ստեփան Գրիգորյանի կարծիքով կարելի է ներդնել ավելի լավ մեխանիզմ, նման իրավիճակներից խուսափելու համար, ինչպիսինն է, օրինակ թեկնածուներ ընտրության հարցը նախօրոք  քննարկելը, այլ պետությունների հետ  և պատշաճ ներկայացնեն վերջինիս, բարձրացնել հարց, որ Հայաստանը ՀԱՊԿ-ի անդամ է, որոնք կոմլեքս հարցեր են.« Քննարկումները ավելի շուտ անցկացնել, դեսպանների միջոցով ներկայացնել մեր թեկնածուներին»:

Քննարկումները ծավալվեցին նաև խնդրահարույց այն  մասի շուրջ,  որ ՀԱՊԿ-ի շրջանակում գործընթացները բավականին կամայական են և շատ դեպքերում հստակ ընթացակարգերը բացկայում են, ինչ էլ թույլ է տալիս գործել բազմատեսակ, ինչը վերաբերվում է նաև ռոտացիայի պրոցեսսին: Քաղաքագետը հիշատակեց Մեծ Բրիտանիայի օրինակը, երբ վերջինս ռոտացիյից հրաժարվեց, այն ժամանակ, երբ նա պետք է լիներ  նախագահողը Եվրամիության, հրաժարվեց Էստոնին, ասելով, որ այդ նույն համկարգը Եվրոպայում նույնպես բավականին կամայական է:

«Որպեսզի չկորցնենք  գլխավոր քարտուղարի մեր տեղը, ինչը շատ կարևոր է, ով ավելի էֆեկտիվ և ժամանակին կարող է արձագանքի, եթե օրինակ վաղը Ադրբեջանը նորից հարձակվի, ուրեմն պետք ավելի ճկուն գործենք: ՀԱՊԿ-ից ավել բան պետք չէ սպասել քան օրինակ այդ շրջանակում զեղջով զենք գնել, ստանալ քաղաքական արձագանք: ՀԱՊԿ-ն պետք է հստակ հասկանա, որ մենք չենք սպասում, որ մեզ զենք կամ զորքով կաջակցեք, բայց քաղաքական աջակցություն պարտավոր եք տալ, ահա այս տիպի ռեալիստական խնդիրներ պետք է դնենք նրանց առաջ և այդպիսով դրական առումով  ՀԱՊԿ-ում կփոխվի նաև մեր դերը և նրանց վերաբերմունքը մեր նկատմամբ: Մենք ունենք ևս մեկ խնդիր, աընդհատ տալիս ենք մեկ երկրի մեր ամբողջ հզորությունը, առանց պահանջի ինքերս մեզ սահմանափակելով,  պետք է ստեղծել և զարգացնել այլընտրանքը, չպետք է սահմանփակվել Ռուսատանի հետ շփումով, այլ  ավելի ակտիվ աշխատել, համագործակցել ՆԱՏՕ-ի հետ, ավելի շատ ծրագրերում մասնակից լինել և այդպես շարունակ»,- Politik.am-ի թղթակցի հետ զրույցը եզրափակեց` քաղաքագետ Ստեփան Գրիգորյանը:

politik.am