Արդյո՞ք պատճառը այն Է, որ այս անգամ գագաթնաժողովին չկար Նազարբաևը և նա դեմ Էր, որ Հայաստանի ներկայացուցիչը ստանձնի այդ պաշտոնը Բորդյուժայից հետո։ Մինչդեռ, վերջին շաբաթներին հայկական մամուլը նույնիսկ շրջանառում Էր անուններ՝ պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյան, ԶՈւ Գլխավոր շտաբի նախկին պետ խաչատուրով, պաշտպանության Էլ ավելի նախկին նախարար Վաղարշակ Հարությունյան։ Նրանցից հայտնի Է, որ միայն Սեյրան Օհանյանը հայտարարեց, որ կհրաժարվի, եթե իրեն առաջարկեն այդ պաշտոնը։ Արդյո՞ք Ռուսաստանը և ՀԱՊԿ մյուս անդամները բարկացել են այդ հայտարարությունից և որոշել, որ այդ պաշտոնը ընդհանրապես չի անցնի Հայաստանին,   թե՞   Սերժ Սարգյանն իրականում Սեյրան Օհանյանի թեկնածությունից բացի չի ունեցել այդ պաշտոնի համար առավել նախընտրելի թեկնածու և ստիպված Է եղել ուղղակի հետաձգել հարցը։ Սակայն զուգահեռաբար չենք կարող բացառել և այն, որ գուցե Հայաստանը հրաժարվել Է ոչ թե ստիպված, այլ ամեն ինչ արել Է հատկապես ներկայումս Նման պաշտոնի պատասխանատվության տակ չմտնել, հաշվի առնելով Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև հակասությունների խորացումն ու բավական վտանգավոր իրավիճակը Սիրիայում։ Այս պայմաններում Հայաստանը կարող Էր պարզապես հրաժարվել իր ներկայացուցչի դեմքով մտնել նման պատասխանատվության տակ, երբ ակնհայտ Է, որ ՀԱՊԿ– ն իրականում գերազանցապես Ռուսաստանին պաշտպանող, Ռուսաստանի ազդեցության տակ գտնվող կառույց Է և Մոսկվան պարզապես կարող Է փորձել շագանակներ հանել կրակից Հայաստանի ներկայացուցչի միջոցով»,–գրում է թերթը։