«Ապրիլյան պատերազմում ծանր վիրավորում ստացած Ռոնալդ Սահակյանը,որն ինչպես ինքն Է ասում, հոսպիտալ է տեղափոխվել ապրելու մեկ տոկոս հավանականությամբ, բուժաշխատողների պրոֆեսիոնալիզմի, սրտացավության ու հոգատարության շնորհիվ հաղթահարել Է այդ վիճակը։ Բայց հիմա, հետագա բուժման, ոտքերի շարժունակությանը վերականգնելու մասին մտածելուն զուգահեռ նրան հանգիստ չեն տալիս ընտանիքի վարկային պարտավորությունները. այդ պարտքերը կուտակվել են. և ծնողները պատկերացում չունեն, թե ինչպես են վճարելու դրանք։ «Ես իմ հորը ամիսը մի անգամ եմ տեսնում, որ կուզենայի ինձ մոտ շուտ-շուտ գար։ Բայց չի կարողանում, հողագործությամբ Է զբաղվում, որ հասցնի գոնե մեր վարկերը մի քիչ տա։ Պապան աշխատում է, մի կողմից մեզ Է օգնում, մի կողմից էլ աշխատում է, որ գումար լինի, վարկերը փակի։ Թե որտեղից պիտի փակենք, մենք էլ խաբար չենք։ Մնացել ենք սոխի հույսին, որ սոխ հանենք, գոնե տանենք, կիսատ-կիսատ փակենք։ Ընդհանուր ունենք երևի 3 միլիոն դրամի վարկ։ Կուզենայինք, որ մեր պետությունը մեզ մի բանով աջակցեր, թող ընդհանրապես չեղյալ չանեն, գոնե մի երեք տարով սառեցնեն, մինչև ոտքի կանգնեմ կամ ինչ-որ մի բան անենք, որ իմ ծնողները կարողանան այդ վարկը փակել։ Մենք Էլ դա ենք իրենցից խնդրում։ Մորս անունով ոսկի ունենք դրած, չի կարողանում գնա, ոսկին հանի կամ ժամկետ ավելացնի, դրա վրա Է տուգանք գալիս… Ըտենց. էլի»,– մտահոգ ասաց Արմավիրի մարզի Այգեշատ գյուղի բնակիչ Ռոլանդը։ Մայրն ու հորեղբայրն էլ պատասխանեցին, որ վարկերը չեն վճարելու, քանի դեռ Ռոլանդին ոտքի չեն կանգնեցրել։ Անհրաժեշտ բավական մեծ ծախսերը Ռոլանդի հարազատներն այս ընթացքում կարողանում են հոգալ բարի մարդկանց տրամադրած ֆինանսական աջակցության շնորհիվ:

Հ.Գ. ՀՀ առողջապահության նախարարությունից երեկ չհաջողվեց պարզաբանումներ ստանալ, թե վիրավոր զինծառայողներին արտերկիր տեղափոխելու հետ կապված ինչ ծրագրեր կան։ Բայց, ըստ ոչ պաշտոնապես ստացած տեղեկության, նման հարց քննարկվում Է երեք զինծառայողի վերաբերյալ։ Նախատեսվում է, որ համապատասխան հանձնաժողովի նիստը լինելու Է այսօր Թե խոսքը որ զինծառայողների մասին է, երբ և որ երկիր տեղափոխելու հարց Է դրված, առայժմ պարզել չհաջողվեց»,–գրում է թերթը։

«Հայկական ժամանակ»
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։