Դժվար է ասել, թե Վահրամ Բաղդասարյանն ԱԺ-ից ինչպես է չափել գեներալ Մանվելի գիշերային քնի ժամերը, բայց այն, որ Վահան Բադասյանը փաստացի չափել է իշխող ՀՀԿ-ի վախը, անկասկած է:

Մանվել Գրիգորյանի եւ նրա շքախմբի «արկածների» մասին փաստացի մերկացնող հայտարարությամբ արցախցի հայտնի հրամանատարը կպել է ոչ թե Գրիգորյանի, այլ Հայաստանի իշխող համակարգի, ՀՀԿ-ի նուրբ լարերին: Բանն այն է, որ այդ համակարգի այսպես ասած հանրային ենթագիտակցական լեգիտիմության բարակող, բայց եզակի լարերից մեկը հենց «հերոս գեներալներն» են, նրանց այսպես ասած կռված լինելու հանգամանքը:

Պատահական չէ, որ ապրիլի 2-ից իշխող համակարգը նրանց անմիջապես գործուղեց դիրքեր, եւ երբ նրանք դեռ չէին էլ նստել իրենց գերթանկարժեք մեքենաները՝ որոնց ամեն մի անվահեծի արժեքը հավասար է գիշերային տեսողության մի քանի հեռադիտակի, համակարգի լրատվամիջոցները տարփողում էին, թե մանվելները, լիսկաները, շմայսներն ու մյուսներն արդեն առաջնագծում են:

Այդ ընթացքում առաջնագծում հերոսաբար կռվում, զոհվում, պետությունն էին պահում 18-20 տարեկան երիտասարդները, նրանց հրամանատարները, որոնք այս տարիների ընթացքում ոչ թե թիկունքում ավելացնում էին իրենց գեներալական շարասյունների երկարությունն ու արժեքը, այլ պահում էին դիրքերը, սահմանը, սովորում էին 80-ականների զենքով գերժամանակակից սպառազինությամբ հագեցած հակառակորդին դիմագրավելու մարտարվեստը:

Այդ երիտասարդները, նրանց ավագ հրամանատարներն առանց ավելորդ աղմուկի եւ առանց ինֆորմացիոն հովանավորների, առաջնագիծ հասած կամավորականների հետ միասին պահեցին ու հետ մղեցին հակառակորդին, որպեսզի դրանից հետո իշխող համակարգն այդ ամենը սեփականաշնորհի իր «հերոսների» անունով:

Կատարվում է նույն բանը, ինչ Արցախյան առաջին պատերազմում:

Իշխող համակարգի հանրային ենթագիտակցական լեգիտիմության այդ միակ ու բարակ թելը կտրվում է, որովհետեւ ապրիլյան պատերազմից հետո դրության տերը դառնում է հենց 18-20 տարեկան զինվորն ու նրա կողքին կանգնած հրամանատարը, որոնք ոչ միայն պետություն են պահում, այլ փաստացի պահում են թիկունքում երկու տասնամյակ շարունակ Արցախի առաջին պատերազմի անունով թալանված ու թալանվող պետությունը:Վահան Բադասյանը հենց դա է բացահայտել ու մերկացրել, ոչ թե մեկ առանձին վերցրած «հերոսի»: Վահան Բադասյանը բացահայտել է իշխող համակարգի դիվերսիան հասարակության ու պետության դեմ:Վահրամ Բաղդասարյանն էլ մեկ առանձին վերցրած հերոսի չէ, որ փորձում է պաշտպանել: Բաղդասարյանը փորձում է պաշտպանել իշխող համակարգի բարակած ու պրկված թելը, պաշտպանել հանրային եւ պետական ռեսուրսների հաշվին հարստանալու կարգը, պաշտպանել պետությունն անձնական եկամտի աղբյուր դարձնելու համակարգային «իրավունքը»:Բանակը՝ պետական բանակը ոչ միայն հակառակորդին է հետ մղել, ոչ միայն հակառակորդին է պատժել, այլ գահընկեց է արել այդ «հերոսներին», զրկել է համակարգին «իրավունքից»: 18-20 տարեկան զինվորներն ու նրանց հրամանատարները ստիպել են դառնալ պետություն, իսկ դա մահացու վտանգ է ֆիդայա-ֆեոդալապետության եւ քրեական օլիգարխիայի խառնածին հանդիսացող համակարգի համար:

Վահան Բադասյանը՝ Արցախի առաջին պատերազմի հրամանատարը կասեցրել է իշխող համակարգի դանդաղ հակագրոհը հակառակորդին հաղթած զինվորի եւ հրամանատարի, պետական բանակի՝ պետական կարգի հաստատման մեկնարկի դեմ:

Համակարգի համար տեղի է ունենում ամենավտանգավորը՝ «քողարկված» հակագրոհը կասեցված է, մնում է կամ հրապարակավ խոստովանել կապիտուլյացիան հանրության եւ պետության առաջ՝ ներման խնդրագրով, կամ «հերոսներով» անցնել պետական կարգի դեմ արդեն բացահայտ գրոհի:

Աղբյուրը lragir.am