Հայկական ուժերը դիմակայեցին ադրբեջանական ագրեսիային: Այն հսկայական դրական էներգիան, որ կար այս օրերին ու որին ինչ անուն էլ տանք, համոզված ենք՝ մեր հաղթանակի գլխավոր գրավականը դարձավ:

Դատելով Ղարաբաղում այսօրվա իրավիճակից միջնորդների հանգստությունից ու միջազգային հանրության, կարելի է ասել՝ սառը դիրքորոշումից, արագ հանգուցալուծում պետք չէ ակնկալել: Մեզ մնաց ինքնակազմակերպումը, որն այս օրերին զգալի էր:

Ցավն այն է, որ լարվածության թուլացման հետ մեր ժողովրդի այդ հսկայական էներգիան տարալուծվում է: Թերևս լուրջ վերլուծության կարիք ունի այն երևույթը, թե ինչո՞ւ չենք կարողանում այս համախբվածությունը, այս հսկայական դրական էներգիան օգտագործել առօրյայում՝ երկրի համար կարևոր հարցեր լուծելիս:

Այ երբ ուժեղ ու կանոնավոր պետություն ունենալը դիտվի այնպիսի գործ, ինչպիսին հակառակորդի դեմ պայքարելն է, կլուծվի շատ ավելի կարևոր խնդիր: Այս դաժան օրերը ցույց տվեցին, որ սերնդափոխությունից չպետք է վախենալ: Ավագները իրենց օրինակով ապացուցեցին, որ ինչքան էլ դժգոհ, իրենց հայրենասիրության բազան շատ լավ հիմքերի վրա է կառուցված: Իսկ երիտասարդ սերունդը միասնականության և երկրին տեր լինելու հարցում ավելի շատ պետական — քաղաքացիական մտածողության և դաստիարակության կարիք ունի:

Այս պահի դրությամբ Հայաստանը պետք է լուծի իր գլխավոր խնդիրը՝ թույլ չտահակառակորդին էական վնաս հասցնել մեր երկրին: Մինչ այդ մեր առջև ծառացած մյուս հարցերը դեռ պետք է պարզվեն աշխարհաքաղաքական տարբեր հարթություններում: Իսկ մենք պետք է միահամուռ ու սիրով աշխատենք կայացնել ուժեղ պետության մեր տեսլականը, որն, անշուշտ, մեր անվտանգության գլխավոր երաշխիքն է: