Երեկ մենք անդրադարձել էինք Վանաձոր – Գյումրի ճանապարհահատվածում գտնվող  Թռչկան ջրվեժին, ներկայացնելով կառուցապատող –սեփականատիրոջ  մեկնաբանությունը:

Այսօր դրա շուրջ զրուցեցինք  բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանի հետ. Ներկայացնելով իր հայրենի Մեծ Պարնի գյուղի տարածքում գտնվող Թռչկան ջրվեժին սպառնացող վտանգը ու դրա վերացման հաշվին փոքրիկ հիդրոէլեկտրակայան կառուցելու որոշումը , նա ասաց. «Հավատացեք  ես  Հէկ կառուցելուն դեմ չեմ, տասնամյակներ շարունակ  ես  կողմ  եմ եղել  փոքր Հէկ‑երի կառուցմանը: Սակայն այսօր հարցը վերաբերում է բացառիկ հարստության,  որի նմանը ամբողջ Հայստանում չկա: Ես ընդամենն առաջարկում եմ,  որ  Հէկ‑ի  համար անհրաժեշտ ջուրը վերցնեն  ոչ թե վերևից այլ  ներքևից`  այսինքն արդեն թափված ջրից,  որը խողովակներով կարող են նորից վերև բարձրացնել, եթե իհարկե մի քիչ ավելի գումար ծախսեն»:

Փաստորեն լրացուցիչ ծախսից խուսափելով, ավելի հեշտ ու շահավետ տարբերակ ընտրելով, Հէկ-ի տերերը կարողացել են համոզել պատկան մարմիններին. ինչպես ներկայացրեց Հէկ- ի սեփականատեր Ռոբերտ Օխանյանը իրենք խոստացել  են ամառվա երեք ամիսներին  ՀէԿ‑ը չաշխատեցնել և այդ մասին պայմանագիր ունեն համայնքի հետ: Այս մասով Պարոն Դավոյանը թերահավատ էր. «Դրանք փուչ խոսքեր են,  երբ սկսեն աշխատեցնել ՀԵԿ‑ը,  էլ ամառ — ձմեռ չեն նայելու»:

Մեկ հարց ևս. կառուցող ընկերության  ղեկավարն ասաց, որ Հէկ‑ի  շինարարությունը տարիներ առաջ է սկսվել, ուրեմն ինչո՞ւ է բանաստեղծը որոշել 4 — 5 տարի անց  բարձրաձայնել խնդիրը հատկապես,  որ խոսքը գնում է իր ծննդավայրի մասին.«Ես այս  ծրագրի մասին իմացել եմ  մեկ տարի առաջ: Այն  ժամանակ ես դիմեցի գյուղապետին,  սակայն փաստորեն վերջինիս ջանքերը զուր էին: Բայց մարզպետն իր համաձայնությունը տվել  էր,  համաձայնություն տվել է նաև վարչապետը`  Հէկ‑ի մտքից ոգևորված,  սակայն համոզված եմ, որ եթե նա  տեսնի  ջրվեժը, իսկ նա չի տեսել, կփոխի իր մտադրությունը: Դա մի  մեծ հրաշք է, որի շնորհիվ կարելի  է տուրիզմ զարգացնել: Ես կարծում եմ, որ մեր այս ամբողջ պայքարը իր արդյունքը կունենա, քանի որ ժողովուրդն ըմբոստացած է»:

Շուշան Գալստյան