«Շատ բան կա, որ կարող էի ժամանակին իմանալ, բայց բաց եմ թողել: Այսօր կարող էի խոսել երեք օտար լեզուներով, չեմ խոսում: Տարբեր իրադրություններում` Եվրոպայի, միջազգային պատվիրակություններում արդեն մենք նեղություն ունենք, որ մեր պատգամավորները չգիտեն շատ օտար լեզուներ: Օրինակ, մեր պատվիրակության անդամները միշտ պատմում են, օրինակ, Ադրբեջանի պատգամավորները գալիս են` երկու-երեք լեզու գիտեն, իրանք ուղղակի նախապատրաստվում են: Հիմա մենք 2012թ. պառլամենտական ընտրությունների ժամանակ նախապատրաստում ենք նման երիտասարդ կադրեր, ովքեր որ երկու-երեք լեզու գիտեն, որ մենք միջազգային կառույցներում կարողանանք ներկայացնել Հայաստանը, մեր երկիրը»,- այսօր Ազգային ժողովում աշակերտների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց խորհրդարանի խոսնակը:

Ուղիղ մեկ տարի առաջ, դեռ մի քիչ էլ ավելի` 2009 թ. դեկտեմբերի վերջին կայացած ասուլիսում Հովիկ Աբրահամյանը հնչեցրել էր իր հռչակավոր միտքը. «Քաղաքական գործիչ դառնալու համար շատ խելք պետք չէ: Այնքան մարդիկ կան, որ պատահական կարող են դառնալ քաղաքական գործիչ, բայց չկա մի մարդ, որ պատահական դառնա գործարար»: Ինչպես երևում է, ՀՀ Ազգային ժողովի չորրորդ գումարման պատգամավորները որոշ առումով բարենպաստ ազդեցություն են գործել Հովիկ Արգամիչի վրա: ԱԺ խոսնակը խորհրդարանական պատվիրակություններով էլ է սիրում շրջագայել տարբեր երկրներ, հանդիպել այդ պետությունների խորհրդարանական պատվիրակությունների հետ: Հենց այդ հանդիպումների ժամանակ էլ, հավանաբար, Արգամիչը հայտնաբերել է, որ Հայաստանի քաղաքական գործիչն այլ հասկացություն է, քաղաքակիրթ երկրների քաղաքական գործիչը` միանգամայն այլ:

Եվ փաստորեն, ՀՀ ԱԺ նախագահի խոսքից կարելի է դատել, որ անգամ ադրբեջանցիք են մերոնց թասիբի գցել և, փաստորեն, ոչ միայն տնտեսական զարգացման ցուցանիշներով, այլև օրենսդիր մարմնի որակով Իլհամ Ալիևի ղեկավարած պետությունն առաջ է անցել մեզանից: Ժամանակին կրթությանը մեծ տեղ էր տալիս Ադրբեջանի ամենամեծ քաղաքական գործիչներից մեկը` Հեյդար Ալիևը. Նրա ֆինանսավորմամբ և հովանավորությամբ մեծ թվով ադրբեջանցի երիտասարդներ բարձրագույն կրթություն էին ստանում խորհրդային պետության առաջատար բուհերում և, վերադառնալով հայրենիք, փաստորեն, հասան այն բանին, որ այս երկիրն անգամ իր կրթական որակով առաջ անցնի մեզանից: Ի դեպ, մեր հարևան մյուս պետությունը`Վրաստանը, ևս այս առումով միանգամայն օրինակելի է. Սահակաշվիլու ղեկավարած երկրի խորհրդարանը նույնպես անհնար է որևէ առումով համեմատել ՀՀ չորրորդ գումարման Ազգային ժողովի հետ. այնտեղ ևս հիմնականում երիտասարդ, մի քանի լեզու տիրապետող կադրեր են:

Իհարկե, լավ է, որ ՀՀ ԱԺ նախագահը երեխաներին նման բաներ է հորդորում, նրանց մղում լավ սովորելու, լեզուների տիրապետելու, ինչը հույս է ներշնչում, թե հաջորդ գումարման խորհրդարանում շեշտը դրվելու է միանգամայն այլ որակի ազգընտիրների վրա: Սակայն դատելով նախընտրական գործընթացներից, տեսնելով. թե կուլիսներում ինչ կարգի գործարքներ են կնքվում, և ինչպես է այս կամ այն անձնավորությունը հենց այսօրվանից հաշվում, թե ինչքան գումար է հարկավոր նախատեսել` 2012-ին մանդատ ձեռք գցելու համար, դժվար է պատկերացնել, թե Հովիկ Արգամիչի` կյանքի փորձով հասկացած ճշմարտությունը կարող է մեկ տարի հետո կյանքի կոչվել: Բայց գոնե լավն այն է, որ ի վերջո գոնե Հայաստանի խորհրդարանի խոսնակը հասկացել է, որ քաղաքական գործիչ լինելու համար «շատ խելքը» պետք է գալիս… գոնե դրսում, գոնե ուրիշների մոտ խայտառակ չլինելու համար…

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ