Մոտենում են ամանորյա տոները ։ Համացանցում երեկ  մի միտք գրավեց ուշադրությունս. «Սուպերմարկետներ այցելողները կարող են նվերներ գնել սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների համար»:

Մենք պատերազմի մեջ ենք, ասել է թե՝ արտակարգ իրավիճակում: Իսկապես վատ չէր լինի, որ Ծննդյան տոներին գոնե մի փոքր թեթևացնեինք  սահմանամերձ  գյուղերում ապրող, մեր թիկունքը պահող բնակիչների հոգսերը, մի փոքր ուրախություն պատճառեինք նրանց:

Մարկետներում արդեն իսկ հերթեր են։ Կարծում եմ, որ ամանորյա թոհուբոհի մեջ մի քանի դրամ այս կողմ այն կողմ՝ առանձնապես նկատելի չի լինի: Մարդիկ կարող են ավելի բարի լինել, ու քրիստոնեաբար, իրենց կարողության չափով նվիրատվություն կատարել: Ուղղակի չկա այն կառույցը, որին վստահեն՝ վստահ լինեն, որ իրենց տված գումարները կամ նվերներն ամբողջությամբ տեղ կհասնեն:

Ցավոք, բարեգործական դաշտը մեզանում մինչև վերջ ապականված է: Այս պարագայում գոնե մարկետների ղեկավարությունը կարող է կազմակերպել «Նվերներ սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների համար» ակցիա, ի վերջո դրանց սեփականատերերն  իշխող քաղաքական ուժի ներկայացուցիչներ են, և եթե կարող են, ասենք, հանրաքվեին մոբիլիզացնել իրենց ուժերն ու ձայներ հավաքել, այս դեպքում ևս կարող են նաև նվիրատվության առաջին օրինակը տալ: Միգուցե միայն նախընտրական քարոզ ու ժամկետանց մուրաբա բաժանելը չէ, որ իրենց մոտ լավ կստացվի: Վստահ եմ , որ ՍԱՍ, ՍԻԹԻ և այլ մարկետներ այցելող շարքային քաղաքացին չի զլանա իր գրպանի համեմատ օգտակար լինել։Խնդիրը վստահության, ճիշտ կազմակերպման ու մատուցման մեջ է:

Ռուզան Ավոյան