Սեպտեմբերի 24-ին Երևանի «Մոսկվա» կինոթատրոնում տեղի կունենա հայ երգի լեգենդ Օֆելյա Համբարձումյանին նվիրված «Օֆելյա» ֆիլմի պրեմիերան: Այս մասին մեզ տեղեկացրին ֆիլմի հեղինակները:

Հիշեցնենք, որ ռեժիսոր Հայկ Վարդանյանը երեք տարվա նկարահանումներից հետո օրերս ավարտել է «Օֆելյա» ֆիլմի աշխատանքները: Ռեժիսորը կարողացել է բացահայտել հայ բեմի ամենանշանավոր դեմքերից մեկի մարդկային գծերը, որ մի քանի տասնյակ տարի հանդիսատեսի համար անհայտ են եղել:

Մեզ հետ զրույցում հայ երգի 90-ամյա լեգենդը ասաց, որ դեռևս ֆիլմը չի դիտել, բայց մինչև պրեմիերան անպայման դիտելու է, ընդ որում՝ միայնակ: Օֆելյա Համբարձումյանը ցանկանում է ֆիլմի պրեմիերային տեսնել բոլոր այն արվեստագետներին, ովքեր իր երգերի երկրպագուն են: «Բայց դե, ցավոք, բոլորը չէ, որ կան: Մի մասը մահացած է, կան մի քանիսը, որոնց ես արդեն մոռացել եմ, նրանք այն մարդիկ չեն, որպեսզի ես նրանց ետեւից վազեմ»,-մեզ հետ զրույցում ասաց Հայաստանի ժողովրդական արտիստը՝ չցանկանալով բացել փակագծերը:

Օֆելյա Համբարձումյանի հետ մեր հարցազրույցը առաջինն է, որ երգչուհին տալիս է վերջին 15 տարիների ընթացքում:

— Բոլոր այն մարդիկ, ովքեր հարգում են, սիրում են հայկական ժողովրդական երգը և 60-70 տարի լսելով` չեն հոգնում իմ կատարողական արվեստից, նրանք բոլորն էլ արժանի են իմ հարգանքին, նրա՛նց կուզեի տեսնել «Մոսկվա» կինոթատրոնում:

— Տիկին Համբարձումյան, Ձեր ապագա ծրագրերն ինչի՞ հետ եք կապում:

— Էլ ինչ ապագա ծրագրեր` այս տարիքում:

— Սաներ ունեք:

— Սաներ ունեմ, իհարկե: Բայց ես կոնսերվատորիայում ժամեր չեմ ունեցել, չեմ դասավանդել: Իմ դասերը եղել են ավելի լուրջ: Այն, ինչ պրոպագանդվում է հեռուստատեսությամբ եւ ռադիոյով` ոչ մի կոնսերվատորիայի լսարան դրան չի կարող փոխարինել: Կարծում եմ, որ իմ` տարիներով կատարած աշխատանքն ավելի ռեալ է եղել, քան էն կոնսերվատորիան, որտեղ դասի չեն գնում, վերջում մի թղթի կտոր պոկում են, տանում, հետո էլ երգում են այն, ինչ լսել են հեռուստատեսությամբ:

— Ներկայիս կատարողներին հավանու՞մ եք:

— Լավ կատարողներ, որ ապագա ունեն ու նրանք կմնան: Լավ ձայներ կան: Հիմա տասնյակներ են, բայց էդքանը չեն մնա: Նրանց մի փոքր մասը կմնա պատմության մեջ: Որովհետեւ երկու-երեք երգով պատմության մեջ չես մնա: Մենք՝ ես, Ռուբեն Մաթեւոսյանը եւ Հովհաննես Բադալյանը, հազարներով երգեր ենք ձայնագրվել: Հնի կողքին նորն էլ ենք ձայնագրվել: Եվ էնպես ենք կատարել, որ սիրել են էդ երգերը: Իսկ նոր կատարողներից ոչ մի անուն չեմ նշի, եւ դա այդքան էլ կարեւոր չէ: Հատկապես, որ ես ունեմ մի դուստր (խոսքը աշխարհում «Ջազի թագուհի» տիտղոսը կրող Տաթեւիկ Հովհաննիսյանի մասին է – Գ. Ա.), ով աշխարհով մեկ տարածում է ջազային արվեստը՝ միացնելով հայկականի հետ: Դա նոր խոսք է, որը ընկալելի է բոլոր ազգերին:

— Աշուղագուսանական երգերը որքանո՞վ սիրելի են մեր պաշտոնյաների կողմից :

— Մեր իշխանավորները հայկական ժողովրդական արվեստն ավելի են սիրում, գնահատում, քան դասականը, նույնիսկ՝ դասականի լավագույնը: Եթե դու քո ազգային, ժողովրդական արվեստին չես տիրապետում, չես լսում, դու չես կարող պահել դրա մեծությունը: Դա վերածվում է ցուցամոլության: Չիմանալով Կոմիտաս, Սայաթ-Նովա… Սայաթ-Նովայի նման մենք էլ չենք ունենա: Դա մի պահ էր, եկավ, անցավ: Ինչպե՞ս կարելի է Սայաթ-Նովա չիմանալ, չսիրել, չսիրահարվել ու չերգել:

— Հասարակական-քաղաքական հարցերով հրապարակավ երբևէ հանդես եկե՞լ եք, թե ոչ:

— Ոչ: Ես քաղաքականություն չեմ սիրում, որովհետև դա մնայուն քաղաքականություն չէ: Իմ տարիների ընթացքում այնքան տեսակ է փոխվել, որ չես իմանում՝ որը պետք է մնար: Անընդհատ փոփոխվում է: Մեկը սարքում է, մյուսը՝ քանդում: Ես չեմ սիրում և չեմ զբաղվում քաղաքականությամբ: Միայն կուզեի, որ ովքեր զբաղվում են՝ մի քիչ ազնիվ լինեն: Իրենցից բացի մտածեն նաև ընդհանուրի մասին: Բայց հասարակական մտահոգություններով վարակվում եմ միշտ: Պարզապես եթերով չեմ սիրում խոսել այդ թեմաներով, որովհետև  դրա համար պետք է պատրաստ լինես և ճիշտ մտքեր պիտի արտհայտես՝ հանուն ժողովրդի բարօրության:

— Եվ վերջում՝ կրկին ֆիլմի մասին: Ֆիլմն ի՞նչ տեղ է զբաղեցնում ձեր կյանքում:

— Կարող է լինել ֆիլմ, կարող է չլինել: Երգերս ամենամեծ փաստաթուղթն են ինձ ներկայացնելու համար:

http://armtimes.com/hy/read/70106