Կառավարությունը հասկացել է, որ Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի անդամները առաջիկայում լուրջ փորձության առջև են կանգնելու: Փորձության անունը շատ պարզ է` կաշառք վերցնելու գաղթակղություն:

Արդեն իսկ հանձնաժողովը հայտարարել է հեռուստահաճախականությունների մրցույթ։ Մրցույթն արդեն մեկնարկել է, դրա ավարտից ց հետո մեր հեռուստաընկերություններից 4-ը լքելու են հայ հեռուստադիտողին: Իսկ թե ովքեր կարող են անցնել մրցույթով, որոշելու են հիշյալ հանձնաժողովի անդամները:

Սա թերևս խաղի ցուցադրվող մասն է, իսկ իրականում հարցերը լուծվում են շատ վերևում բարձր հովանու ներքո։ Բայց միևնույնն էխաղաքարտին ավելի քան խոշոր խաղադրույք է դրված` ամբողջ հեռուստաընկերության ճակատագիր և հանուն մրցույթն անցնելու հեռուստաընկերությունների ղեկավարները պատրաստ են ամեն ինչի, բոլորը գիտեն դրա մասին, իհարկե, պաշտոնական մակարդակով միայն խոսվում է միայն մրցունակ ծրագրեր ներկայացնելու և մրցույթում պատվով հաղթելու մասին: Այդ ֆոնի վրա կարծես թարմություն ու աշխուժություն է նկատվում նաև նրանց ծրագրերում։

Չպետք է մոռանալ, որ գործընթացը կատարվում է Հայաստանում, որտեղ բոլորը բոլորին ճանաչում են, իսկ չճանաչելու դեպքում կարող են գտնել մարդկանց, որոնք կարող են միջնորդել: Այդպես Ամալյանի հանձնաժողովն էլ երկնքից իջած սրբերի հավաքատեղի չի և չի բացառվում, որ դուրս մնալու վտանգի առաջ կանգնած հեռուստաընկերությունների ղեկավարները փորձեն վերջիններիս հետ լեզու գտնել: Հավանաբար այս հանգամանքը հաշվի առնելով էլ ՀՀ գործադիրը որոշել է հանձնաժողովը ներարկել հավելյալ 17 մլն 362 հազար 500 դրամով: ՀՌԱՀ-ի անդամները, առանց այդ էլ բավական բարձր աշխատավարձ էին ստանում, այն դեպքում, երբ նրանց համար սա ընդամենը կողմնակի մի աշխատանք է, հիմա այդ կողմնակի եկամտի չափն ավելացվել է: ՀՌԱՀ անդամի աշխատավարձի չափի վերաբերյալ մեր հարցմանն ի պատասխան, ՀՀ Ֆինանսների նախարարությունը հայտնել է.

«Հիմք ընդունելով օրենքում կատարված վերոհիշյալ փոփոխությունը` համապատասխանաբար ՀՌԱՀ անդամի պաշտոնային դրույքաչափը սահմանվել է 600.0 հազ. դրամ, նախագահի տեղակալինը` 640.0 հազ. դրամ և նախագահինը` 680.0 հազ. դրամ:

Հարկ ենք համարում նշել, որ բարձրացվել են ոչ թե ՀՌԱՀ-ի աշխատակիցների, ինչպես նշված էր 3-րդ հարցադրման մեջ, այլ ՀՌԱՀ ութ անդամների պաշտոնային դրույքաչափերը»:

Ֆինանսների նախարարությունը հանգամանալից պատասխանել է նաև, թե ինչպես են ձևավորվում ՀՌԱՀ անդամների դրույքաչափերը:

«ՀՀ ԱԺ կողմից 10.06.2010թ. ընդունվել է «Հեռուստատեսության և ռադիոյի մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքը (ուժի մեջ է մտել 28.06.2010թ), որի 39-րդ հոդվածի 6-րդ կետի համաձայն Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի անդամի պաշտոնային դրույքաչափը սահմանվում է յուրաքանչյուր տարվա պետական բյուջեի մասին ՀՀ օրենքով նախատեսված քաղաքացիական ծառայողների բազային պաշտոնային դրույքաչափի տասնհինգապատիկի չափով, նախագահի տեղակալինը` տասնվեցապատիկի չափով, նախագահինը` տասնյոթապատիկի չափով»:

Ինչպես տեսնում ենք, ՀՌԱՀ անդամներն իսկապես բարձր աշխատավարձ են ստանում: Սակայն նման բարձր աշխատավարձ ստանում են նաև դատավորները, բայց դա չի խանգարում նրանց եկամտի հիմնական աղբյուր դիտել ոչ թե աշխատավարձը, այլ կաշառքը: Բնական է, որքան էլ բարձրանա աշխատավարձը, այնուամենայնիվ, չի կարող համեմատվել կաշառքի այն չափի հետ, որ պատրաստակամություն կհայտնեն վճարել հեռուստաընկերությունները` միայն թե շահեն ցանկալի կապուղին: Սա մի փոքր նման է դատավորների աշխատավարձի բարձրացմանը. Այն բարձրացվեց հենց կոռուպցիայի դեմ պայքարելու, դատավորներին կաշառքից զերծ պահելու նպատակով, բայց ժամանակը ցույց տվեց, որ Հայաստանում չկա դատավոր, որ կաշառք չվերցնի, քանի որ այստեղ դատերը ավելի շատ նման են աճուրդային գործարքների` ով ավելի շատ կվճարի, նա էլ կհաղթի, ում միջնորդությունն ավելի բարձր մակարդակով կլինի, նա էլ հաղթող դուրս կգա: Հիմա նույնը արվում է ՀՌԱՀ-ում: Դատավորներին աշխատավարձի բարձրացումը հնարավորություն տվեց ավելի շատ գումար վաստակել, ՀՌԱՀ-ում ևս այս քայլը, ըստ ամենայնի, կնպաստի ընդամենը խաղադրույքների բարձրացմանը. մի բան է 150 հազար ստացողին առաջարկվող կաշառքը, մեկ այլ բան` 600 հազար ստացողին առաջարկվողը:

Լուսինե ԿԵՍՈՅԱՆ