Հուլիսի սկզբին որպես «Արժանապատիվ տրանսպորտ» քաղաքացիական նախաձեռնության ներկայացուցիչ գրավոր հարցում էի մուտք արել Երեւանի քաղաքապետարան: Մի քանի օր անց ինձ զանգահարեցին Տրանսպորտի վարչությունից եւ ասացին, որ իմ պահանջած տեղեկատվությունը մեծ ծավալի է եւ ինչպես օրենքն է նախատեսում, ես պետք է վճարեմ փաստաթղթերի պատճենահանման գումարը:

Հայտնեցի, որ պատրաստ եմ կատարել օրենքի պահանջը: Քաղաքապետարանն իմ դիմումը մակագրել էր «Երեւանտրանս» ՓԲԸ-ին, ինձ էլ տեղեկացրել էին, որ պետք է այնտեղ վճարում կատարեմ եւ ստանամ իմ փնտրած տեղեկատվությունը, այն է` Երեւանը սպասարկող երթուղային տաքսիների չվացուցակները, որը հնարավորություն կտա պարզել, թե հանրությանը սպասարկող տրանսպորտը որքանով է հետեւում սահմանված ժամանակացույցին:

Երեք օր անց այցելեցի «Երեւանտրանս» ՓԲԸ:

Դիմումս տեղ էր հասել, սակայն մնացել էր գրանցամատյանում, քանի որ պատասխանատու պաշտոնյան այն չէր էլ վերցրել: Իմ ներկայությամբ ոմն Դադասյան կամ Դադայան, ով չներկայացավ, թե ինքն ով է, կարդած դիմումս, ապա ասաց, թե իրենք չեն պատասխանելու դիմումին: Ինձ էլ խորհուրդ տվեց զանգահարել քաղաքապետարան եւ նրանցից պահանջել տեղեկատվությունը, քանի որ դիմումս այնտեղ եմ մուտքագրել:

Զանգահարեցի քաղաքապետարան, ասացին, թե ինձ գրավոր պատասխան են ուղարկել փոստով, իսկ երբ պարզեցին, որ ես չեմ ստացել, ասացին, որ մոտենամ «Մեկ պատուհան» կոչվող բաժնին եւ այնտեղից ստանամ: Տրանսպորտի վարչության պետի ստորագրությամբ գրավոր պատասխանի բովանդակությունը նույնն էր, ինչ ինձ հեռախոսով էին ասել. «Դուք կարող եք դիմել «Երեւանտրանս» ՓԲ ընկերությանը` 30-օրյա ժամկետում ստանալու պահանջվող տեղեկատվությունը»:

Հենց քաղաքապետարանից զանգահարեցի Տրանսպորտի վարչության պետին: Հեռախոսին պատասխանող կինը պարզեց, թե ինչու եմ զանգահարել եւ ասաց, թե պետք է կատարողին զանգեմ-տեղեկացնեմ, նա էլ կմոտենա պետին:

Ամբողջ օրը փորձեցի հեռախոսով կապվել իմ հարցման պատասխան գրությունը կազմած Կարեն Հակոբյանի հետ, սակայն ապարդյուն:

Աշխատանքային օրվա վերջին զանգահարեցի Տեղեկատվության եւ հասարակայնության վարչության պետին, որպեսզի նրանից պարզեմ, թե նման իրավիճակում ես ումից կարող եմ տեղեկատվություն ստանալ:

Վարչության պետ Արթուր Գեւորգյանը հենց սկզբից ոչ բարեհամբույր էր խոսում ինձ հետ, ես ստիպված եղա նրան ավելի քան 3 անգամ խնդրել, որպեսզի ինձ «Դուք»-ով դիմի, քանի որ ինքս էլ նրան այդպես էի դիմում:

«Երիտասարդ, դու քանի տարեկա՞ն ես»,- վարչության պետի հարցադրումը եւս հարգալից չէր: Պատասխանեցի, որ հարգանքը տարիքով չեն չափում եւ որ ցանկացած քաղաքացու հետ պետք է հարգալից վերաբերվել:

Սակայն չինովնիկը ոչ մի կերպ չհամակերպվեց այն մտքին, որ «իր տղայի տարիքի երիտասարդի հետ» պետք է «Դուք»-ով խոսի: Իսկ երբ արդեն պահանջեցի, որ ինձ «Դուք»-ով դիմի, Արթուր Գեւորգյանը պարզապես սկսեց գոռալ: Նա ավելի ու ավելի էր ձայնը բարձրացնում, ես էլ` նրան համաչափ:

Երբ ասացի, որ ցանկանում եմ ձայնագրել մեր հեռախոսազրույցը, չինովնիկը մի փոքր հանդարտվեց եւ կրկնեց այն, ինչ հենց սկզբից էր ասում` իրենց վարչությունը կապ չունի «Մեկ պատուհան»-ում մուտքագրված դիմումների հետ:

Այստեղ էական էր ոչ թե պատասխանը, այլ թե ինչպես այն մատուցվեց ՀՀ քաղաքացուն, որը տեղեկատվություն էր փնտրում:

Տեսնե՞ս Արթուր Գեւորգյանը պարզել է Երեւանի քաղաքապետի տարիքը: Եթե պարզվի, որ Կարեն Կարապետյանը նրա կրտսեր եղբոր տարիքին է, գո՞ւցե նրան էլ «դու»-ով դիմի:

Բոլոր միջին եւ ցածր կալիբրի չինովնիկներին, ի դեմս Երեւանի քաղաքապետարանի Տեղեկատվության եւ հասարակայնության վարչության պետի, ցանկանում եմ հիշեցնել, որ իրենք աշխատավարձ են ստանում ՀՀ քաղաքացիների հարկերից գոյացող պետական բյուջեից, ուստի եւ պարտավոր են հարգալից սպասարկել հասարակությանը:

ՀԳ – Հիշեցնեմ, որ Արթուր Գեւորգյանն ընդգրկվել էր Ինֆորմացիայի ազատության կենտրոնի եռամսյակային «Սեւ ցուցակում», քանի որ նրա ղեկավարած վարչությանն ուղղված իմ գրավոր հարցումը մնացել էր անպատասխան: Վարչության պետը ծանր էր տարել` տեսնելով իր անունը սեւ ցուցակում եւ հավանաբար մինչեւ մեր զրույցը լավ հիշում էր, որ այդտեղ է հայտնվել Արման Ղարիբյանի «շնորհիվ»:

ՀՀ քաղաքացի

Արման Ղարիբյան

Լուսանկարում` հարգարժան Արթուր Գեւորգյանն է