Հայրենազրկուած, տարագիր հայը գուցէ ամէնէն շատը կը զգայ ամէն օր, ամէն պահ՝ հայրենի հողին վրայ չապրելու տառապանքը, ինքնութեան տագնապը, օտարութեան լուծը…..Մենք կորսնցուցինք հայկական Կիլիկիան, ամբողջ Արեւմտահայաստանը, մնացեր է մեր պատմական հայրենիքի մէկ տասներորդ բեկոր-նշխարը, զոր ոչ մէկ գնով պիտի վտանգել՝ մանաւանդ ներկայ ճգնաժամային օրերուն, երբ ամէն կողմէն պատերազմի հողմեր կը սպառնան մեր գոյութեան՝ հայրենիքի մէջ եւ սփիւռքի….Կը մերժենք արաբական «գարուններ» խոստացող, բայց խորքին մէջ աղէտաբեր բուք ու բորանը….ուրիշին ջրաղացին սոսկ ջուր լեցնելու կոչուած «գարնանային» հեղեղային անձրեւը, որ կրնայ խեղդամահ ընել մեզ ի ուրախութիւն մեր թշնամեաց….

***

ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ՀԱՅԵՐԷՆՈՎ Է ՀԱՅՐԵՆԻՔ….Առանց հայերէնի, ան կը դառնայ սովորական երկիր կամ բնակավայր….Հայերէնն է որ անոր կու տայ ինքնուրոյն մթնոլորտ, հայեցի բոյր ու թոյր, շունչ ու ոգի….քանզի լեզուն միայն հաղորդակցութեան միջոց չէ, այլ՝ լեզուամտածողութիւն. հոգեբանութիւն, աշխարհընկալման եղանակ, նկարագիր….ՀԱՅԵՐԷՆԸ ՄԵՐ ԻՆՔՆՈՒԹԻՒՆՆ ՈՒ ԷՈՒԹԻՒՆՆ Է, մեր հոգեւոր Հայաստանը, առանց որուն հայրենիքը կը դադրի հոգի եւ ոգի ունենալէ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից