Մինչ օրերս Երևանի քաղաքապետարանը վերահաստատեց Անաստաս Միկոյանի արձանը Երևանում տեղադրելու որոշումը, հանրության համար բացահայտվում են Միկոյանի կենսագրական այնպիսի դրվագներ, որոնց մասին մինչև այժմ քչերը գիտեին: Մասնավորապես «Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարան» ֆեյսբուքյան էջում «Առանց մեկնաբանության» վերնագրով հրապարակվել է մի պատմություն, որը ներկայացնում ենք ստորև:

«1969 թ. Երևան, Մոսկովյան 40, Հովհ. Թումանյանի թանգարանը բանաստեղծի 100-ամյա հոբելյանին բազմաթիվ հյուրեր ունի: Տիկին Օլգան՝ Թումանյանի այրին, դիմավորում է նրանց և ներս հրավիրում: Հովհաննես Բաղրամյանին բարևելուց և ներս հրավիրելուց հետո՝ տեսնելով Անաստաս Միկոյանին, Օլգա Թումանյանը կանգնում է դռան դիմաց՝ փակելով մուտքը, ասում է. «Անաստված Անաստաս, երբ բռնադատված տղաներիս համար եկա Մոսկվա՝ քեզ հանդիպելու, ինձ ներս չթողեցիր քո դուռն, ես էլ քեզ Օհաննեսի տուն չեմ թողնի»:
Հ.Գ. Հովհաննես Թումանյանի երեք զավակները (չորրորդը զոհվել է ցեղասպանության տարիներին՝ Վանի գաղթի ժամանակ) ստալինյան ռեպրեսիաների զոհ դարձան: Ահա նրանք՝ Մուշեղ (1889-1938), Համլիկ (1896-1937), Արեգ (1900-1938), Արտավազդ (1894-1918)»,- ասված է գրության մեջ:

Չորրորդ ինքնիշխանություն