Oրաթերթը ներկայացնում է այն հիմնական  եզրահանգումները, որոնք  կարելի է անել Հայ ազգային կոնգրեսի հունիսի 30-ի հանրահավաքից: Առաջինն, ըստ թերթի, այն է, որ Կոնգրեսը թեև մինչև սեպտեմբեր ժամանակ տվեց իշխանությանն արտահերթ ընտրության հարցում կողմնորոշվելու և ընդդիմության հետ բանակցություն սկսելու համար, բայց այդուհանդերձ խուսափեց ժամկետը լրանալու և իշխանության չկողմնորոշվելու դեպքում գործողությունների արմատականություն նախանշելուց:

«Ժամանակ»-ը գրում է. «Կոնգրեսի առաջնորդը հայտարարեց միայն, որ այդ ժամկետի լրանալուց հետո Կոնգրեսին կմնա միայն մեկ պահանջ` Սերժ Սարգսյանի և կոալիցիայի հրաժարականը: Իրականում այս խոսքերի տակ թերևս նկատելի է մեսիջն իշխանությանը, որ Կոնգրեսը թեև հայտարարում է առաջին հերթին նախագահի, հետո խորհրդարանի արտահերթ ընտրության հաջորդական նախապատվության մասին, այնուհանդերձ պատրաստ է իշխանության հետ գնալ փոխզիջման և արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների շուրջ բանակցել` առկախելով Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի հարցը:

Արմատականությունից խուսափելու հանգամանքը հետաքրքրական է նաև այն վստահությամբ, որով Լևոն Տեր-Պետրոսյանը խոսում էր այն մասին, որ Սերժ Սարգսյանի կամուկացը ժամանակավոր է, և նա վաղ թե ուշ նստելու է բանակցության սեղանին` հաղթահարելով իր շրջապատի դիմադրությունը: Կոնգրեսը թերևս Սերժ Սարգսյանին մեսիջ է ուղղում այն առումով, որ պատրաստ է շրջապատի դիմադրությունը հաղթահարելու հարցում օժանդակել Սարգսյանին: Եվ հենց այդ տեսանկյունից էլ հետաքրքրական է հանրահավաքի մյուս մեսիջը, որ բացահայտ հնչեցրեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Մարտի 1-ի գործի վերաբերյալ:

Նա հայտարարեց, որ ընդդիմությունն առաջիկայում կենտրոնացնելու է ջանքերը Մարտի 1-ի տասը սպանությունների բացահայտմանը հասնելու համար: Իսկ ի՞նչ է դա նշանակում: Դա նշանակում է առաջին հերթին ճնշում իշխանական համակարգի և մասնավորապես Ռոբերտ Քոչարյանի վրա: Եվ միգուցե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Սերժ Սարգսյանի շրջապատի դիմադրության մասին խոսելիս նկատի ուներ հենց քոչարյանական գործոնը, որի ուղղությամբ էլ Կոնգրեսը թերևս փորձում է ճնշում բանեցնել Մարտի 1-ի գործով` այդպիսով Սերժ Սարգսյանից պահանջելով պատասխան քայլ երկխոսության տիրույթում»: