Մեր երկիրը միշտ էլ առանձնահատուկ է եղել. դա փաստել են նաև օտարները: Վերջին տարիներին այդ առանձնահատկությունները մի տեսակ մեր օգտին չեն խոսում:

Մեր շուրջը կատարվում են բաներ, որոնք ոչ միայն ցավալի են, այլև արդեն զայրացնող. կարծում եմ մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է օրինակներ բերել՝ այս տողերի տակ գրելով իր տեսածը: Ու զավեշտալին այն է, որ համատարած անտարբերություն է նաև այն երևույթների նկատմամբ, որոնք կարգավորելը մեծ բարդություն չեն:

Օրերս վերադարձա Երևան. «Զվարթնոց» օդանավակայանում՝ բեռների ստացման մասում, բեռնասայլակներին հենված տղամարդիկ էին կանգնած՝ այնպես, ինչպես ֆայլաբազարում, ու հայացքով հաճախորդ էին փախցնում: Այստեղ վճարովի է և բեռնասայլակը, և ինչ-որ գումար է մուծվում բեռնակրի համար, դե թեյավճարն էլ՝ ըստ ցանկության:

Մանրուք է, բայց շատ տհաճ է:

Ամոթ է, աշխարհի ոչ մի երկրում, հավանաբար, նման բան չես գտնի, համենայնդեպս, բոլորովին վերջերս եղել եմ Ֆրանկֆուրտի, Կիևի և Մոսկվայի օդանավակայաններում: Այնտեղ բեռնասայլակներն անվճար էին, իսկ բեռնակիրներ, առհասարակ, չկային: Դրա փոխարեն, ի տարբերություն նշածս օդանավակայանների՝ որտեղ նորմալ ջերմություն էր, «Զվարթնոցում» անտանելի շոգ էր: Իսկ տաքսիստների մասին խոսք չկա՝ դեռ դռներից դուրս չեկած, թող ներվի ասել. «թռնում են դեմքիդ»:

Կարելի է չէ՞ կանոնակարգել այս հարցերը:

Ռ.Ա.