Ճանապարհ բացելու մասին խոսելը սխալ է. Այս մասին ասաց Արցախի Հանրապետության նախագահի խորհրդական Դավիթ Բաբայանը՝ NEWS.am -ի թղթակցի խնդրանքով մեկնաբանելով իբր Ակնա (Աղդամ) — Ստեփանակերտ ճանապարհի Բերձորի (Լաչինի) միջանցքի միաժամանակյա բացման մասին ադրբեջանական ԶԼՄ-ներում հրապարակումները:

«Մենք տեսնում ենք, որ որոշակի շահարկումներ են սկսվել, թե «ճանապարհները բաց են», և երկու կողմից՝ և՛ ադրբեջանական, և՛ ներհայկական լրատվական տարածքում։ Ճանապարհները բաց չեն. պարզապես Լաչին-Բերձոր միջանցքում հսկայական մարդասիրական բեռներ են կուտակվել, Արցախի բնակչությունը բառիս բուն իմաստով սովամահ է լինում: Պետք էր ինչ-որ կերպ, գոնե մի փոքր կաթիլ օգնություն, ալյուր, առաջին հերթին, հասցնել Արցախ։ ԿԽՄԿ-ի մարդասիրական բեռները տեղակայվել են Բարդայում։ Մեքենան բեռնված է եղել շվեյցարական, իսպանական և ռուսական ապրանքներով՝ հիմնականում հիգիենայի պարագաներով և դեղամիջոցներով։ Պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել այս մեքենան անցկացնել Ակնայով (Աղդամ): Վարորդն ադրբեջանցի չէ, մեքենան ադրբեջանական չէ, համարանիշները ադրբեջանական չեն, ապրանքները՝ եւս, որպեսզի թույլ տան Գորիսից 20 տոննա ալյուր տեղափոխվի սովահար Արցախին: Սա մի կաթիլ է տառապանքի օվկիանոսում:

Հիմա Արցախից դուրս շատերը կարծիքներ են հայտնում՝ չիմանալով, թե ինչ է սովը, և ի սեր Աստծո, թող երբեք չիմանան։ Բայց հարցն այն է, որ մենք պետք է իրավիճակը գնահատենք այնպես, ինչպես կա իրականում։ Գորիսի ալյուրը հայկական է, այնտեղ ադրբեջանական ապրանք չի էլ կարող լինել։ Հիմա ասա, ի՞նչ անենք։ Ֆեյսբուքյան «ասպետներ», որոնք վիրտուալ կռիվ են տալիս, վիրտուալ ցույց տալիս իրենց հայրենասիրությունը: Մեր ժողովուրդը հպարտ է, ուստի մենք չենք ընդունում ադրբեջանական արտադրության ոչ մի ապրանք։ Մենք այս ժողովրդի մասն ենք, այլ կերպ չենք կարող։ Ժողովուրդն իրոք սովամահ է, փոքր երեխաներ,  ծերեր, հիվանդներ։ Երիտասարդ և միջին տարիքի մարդիկ կարող են ինչ-որ կերպ դիմանալ, բայց ի՞նչ անել երեխաների, ծերերի և հիվանդների հետ: Հայաստանից ալյուր չներկրե՞նք. Որպեսզի Facebook-ում ինչ-որ մեկն իրեն «հերոս» համարի՞: Ուստի մենք պետք է հասկանանք իրավիճակը և հասկանանք, որ նույնիսկ այս ծանր իրավիճակում մենք չենք խախտում մեր սկզբունքները, իդեալները, գաղափարները, ազգային հպարտությունը։

Բայց ճանապարհը բաց չէ՝ մի բեռնատարը Ակնայից գնաց Ասկերան, մյուսը՝ Գորիսից։ Ընդամենը այսքանը»,- ասաց Դավիթ Բաբայանը։