ՍԴ աշխատակազմի նախկին  ղեկավար Էդգար Ղազարյանը  ֆեյսբուքի իր էջում գրում է․

«Աշոտ Մինասյանի հայրական տնից, օրեր առաջ, գողացել են Արցախյան առաջին պատերազմից Սիսական ջոկատի հրամանատարի և նրա զոհված եղբոր մեդալներն ու շքանշանները։ Ներքին համոզմունք ունեմ, որ այդ հանցագործությունը սովորական գողություն չէ։

Ակամայից հիշեցի ՀՀ Նախագահ Սերժ Սարգսյանի 2010 թվականի մարտի 24-ին Դեյր Զորում հնչեցրած ելույթից մի հատված. «1915 թվականին, ի թիվս այլոց, սպանվեցին 20-րդ դարի հայ մեծագույն բանաստեղծներ Դանիել Վարուժանը, ով 35 տարեկան էր, և Ատոմ Յարճանյանը` Սիամանթոն, ով 37 տարեկան էր: Տանջամահ արվելուց առաջ նրանք մերկացվեցին, որովհետև եվրոպական հագուստ էին կրում, իսկ այդ ժամանակներում և այդ տարածքներում եվրոպական հագուստը թանկ արժեր: Դահիճներն իրենց վրա քաշեցին եվրոպական հագուստները. իրենց մեջ հազարամյակների քաղաքակրթություն ամբարող հայ հանճարներից և սովորական հայերի՛ց գողացված եվրոպական հագուստները»:

Իհարկե՝ գողունը տիկին Աննայի օծանելիքը չէ, որ դրա հայտնաբերման համար մոբիլիզացվի ՀՀ Ազգային անվտանգության ծառայությունը և ՀՀ ողջ իրավական համակարգը։ Հակառակը, Աշոտ Մինասյանն ինքն է գտնվում «իրավապահների» թիրախում՝ հայրենանվեր և հակաթուրքական իր գործունեության համար։

Այդ հանցագործությունից ներքին բավարարվածություն ստացած սրիկային մի բան կարող եմ ասել․ ինչքան էլ վրեդ փորձես քաշել կենդանի և զոհված հերոսների մեդալներն ու շքանշանները, դրանից երբեք հերոս չես դառնա ու կշարունակես մնալ Հայրենիքի նույն դավաճանը՝ այսօր և ընդմիշտ»։