Հայ և ադրբեջանցի լրագրողների փոխայցերն ի սկզբանե կոչված էին նպաստելու կողմերի խաղաղությանը նախապատրաստվելուն, ինչի մասին կոչ էին անում ԵԱՀԿ ՄԽ խմբի համանախագահները և միջազգային հանրությունը, սակայն արդյունքում ստացանք այն, որ ադրբեջանցի լրագրողները ՀՀ և Արցախ այցերից իրենց երկիր վերադառնալուց անմիջապես հետո հակահայկական քարոզչություն պարունակող նյութեր հրապարակեցին՝ կտրված իրականությունից, թե իբր ՀՀ-ում տնտեսական և սոցիալական վիճակը բավականին ծանր է, չկան նորմալ խանութներ, ռեստորաններ, տրանսպորտ: Այս մասին լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նշեց ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեգովան:

«Երկրորդ՝ փորձեցին ամրապնդել այն միֆը, որ հայաստանցի-արցախցի ուժեղ պառակտում կա, և կոնֆլիկտի հանդեպ վերաբերմունքը տարբեր է. արցախցիները կոնֆլիկտից վախենում են, հայաստանցիներն անտարբեր են: Երրորդ՝ փորձեցին առաջ մղել այն թեզը, որ հայկական կողմը բացարձակ հետաքրքրված չէ կոնֆլիկտի լուծմամբ և խաղաղությանը նախապատրաստմամբ: Այսինքն՝ ապակառուցողական է ոչ թե ադրբեջանական կողմը, այլ՝ հայկական: Այս բոլոր թեզերը վաղուց միս ու արյուն են ստացել ադրբեջանական քարոզչության մեջ, և ակնհայտ դարձավ, որ այդ լրագրողները եկել էին ոչ թե մեզ հետ շփվելու, լսելու և հասկանալու, այլ ևս մեկ անգամ ռետրանսլյացիա անելու հակահայկական թեզերը: Ըստ իս՝ արդյունավետության տեսանկյունից այդ այցը զրոյական էր, որովհետև ադրբեջանական հանրությունն այդպես էլ չիմացավ, նրանց չհասավ, թե իրականում ինչ իրավիճակ է ՀՀ-ում և Արցախում»,- շեշտեց Ադրբեջանի հարցերով փորձագետը:

Անդրադառնալով Բրատիսլավիայում կայացած ՀՀ-ի և Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարների հանդիպմանը նախորդած և հաջորդած զարգացումներին ու դրանց շուրջ հանրության մտահոգություններին, Էլիբեգովան ասաց՝ տպավորություն ունի, որ փորձ է արվում հանրության մտահոգությունները և տեղի ունեցող գործընթացի կարևորությունն անլրջացնել ու դարձնել ոչ էական, ինչը շատ վտանգավոր միտում է: Ըստ նրա՝ վտանգավոր է նաև հասարակության գլխի տակ փափուկ բարձ դնելը՝ «կարևորը՝ առաջնագծում չեն կրակում» թեզով:

«Արցախի խնդրի շուրջ  բարձրացվող ցանկացած հարցին ի պատասխան՝ կամ Ֆեյսբուքում ծաղր է հնչում՝ հողեր հանձնել-չհանձնելու դիսկուրսի մակարդակի, իսկ լուրջ դիսկուրս փորձագիտական և պաշտոնական շրջանակների հետ չկա, ինչը բավականին վտանգավոր է: 1.5 տարուց ավելի փորձագետներն ասում են, որ պետք է տեսնեն հայկական կողմի պաշտոնական դիրքորոշումը, թե ինչով ենք հանդիպման գնում: Կարևոր է հասկանալ՝ կա՞ն նոր թեզեր, թե՞ չկան: Փաստորեն, 1.5 տարի անց Զոհրաբ Մնացականյանն իր ելույթում տվեց մեզ դրա պատասխանը, որ գրեթե նոր բան չկա. նույն թեզերն են, որոնցով հայկական կողմը տարիներ շարունակ նստում էր բանակցային սեղանի շուրջ: Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ 1.5 տարի այն չէր հրապարակվում, այդ մասին չէին խոսում պաշտոնյաները: Հիմա մենք փաստացի պաշտոնական դիրքորոշում ունենք, բայց չունենք քարոզչական թեզերը, այն դեպքում, երբ քարոզչական պատերազմում Ադրբեջանը շատ ակտիվ աշխատում է. արտգործնախարարների հանդիպումից առաջ փորձեցին հոգեբանական ճնշում գործադրել, հրապարակեցին իրենց բավականին ուլտիմատիվ դիրքորոշումն Արցախի հարցի վերաբերյալ: Շատ կոշտ դիրքորոշում էր, նրանք ֆիքսեցին իրենց համար կարմիր գծերը և փորձեցին դա իմպլեմենտացիա անել նաև քարոզչական դաշտում»,- ընդգծեց Էլիբեգովան՝ հավելելով, որ Ադրբեջանը փորձում է բանակցային գործընթաց ներմուծել, այսպես կոչված, Ղարաբաղի ադրբեջանական համայնքը և նրան լեգիտիմություն պարգևել՝ բարձրացնելով պաշտոնական Ստեփանակերտի մակարդակին: