ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունութերորդ

Տերն ասաց Մովսեսին. «Եգիպտոս գնալիս ու վերադառնալիս փարավոնի առաջ ջանա՛ անել բոլոր այն նշանները, որոնք անելու շնորհը տվել եմ քո ձեռքը։ Ես խստասիրտ կդարձնեմ փարավոնին, և նա ազատ չի արձակի ժողովրդին։ Դու կասես փարավոնին. «Այսպես է ասում Տերը. իմ անդրանիկ որդին Իսրայելն է։ Քեզ ասացի՝ ազա՛տ արձակիր իմ ժողովրդին, որ պաշտի ինձ։ Իսկ եթե չուզենաս ազատ արձակել նրան, այդ դեպքում ես կսպանեմ քո անդրանիկ որդուն»։ Ճանապարհին, իջևանում, Մովսեսին հանդիպեց Տիրոջ հրեշտակը, որն ուզում էր սպանել նրան։ Սեպփորան, վերցնելով մի սուր քար, թլփատեց իր անթլփատ որդուն և հրեշտակի ոտքերն ընկնելով՝ ասաց. «Ահա կատարվեց իմ մանկան թլփատության կարգը»։ Հրեշտակը հեռացաւ նրանից, քանի որ նա ասել էր, թե՝ «Կատարվեց իմ մանկան թլփատության կարգը»։ Տերն ասաց Ահարոնին. «Գնա՛ անապատ՝ Մովսեսին ընդառաջ»։ Նա գնաց, նրան հանդիպեց Աստծու լերան վրա ու համբուրեց նրան։ Մովսեսն Ահարոնին հայտնեց իրեն ուղարկող Տիրոջ բոլոր պատգամներն ու բոլոր այն նշանները, որ պատվիրել էր իրեն կատարել։ Մովսեսն ու Ահարոնը գնացին և հավաքեցին իսրայելացիների ամբողջ ծերակույտը։ Ահարոնը նրանց հաղորդեց բոլոր այն պատգամները, որ Տերը հայտնել էր Մովսեսին, և Մովսեսը նշաններ գործեց ժողովրդի առաջ։ Ժողովուրդը հավատաց և ուրախացավ, որ Աստված այցելել է իսրայելացիներին, ականատես եղել իրենց տառապանքներին։ Ժողովուրդը խոնարհվեց ու երկրպագեց։