Երբ Հիսուսը վերադարձավ Գալիլեա, ժողովուրդը դիմավորեց նրան, քանի որ բոլորն էլ նրան էին սպասում։ Եվ ահա Հայրոս անունով մի մարդ, որ ժողովրդապետ էր, ընկավ Հիսուսի ոտքերի առաջ և աղաչում էր նրան, որ իր տուն գա, որովհետև իր միակ աղջիկը, որ տասներկու տարեկան էր, մահամերձ էր։
Եվ մինչ Հիսուսը գնում էր այնտեղ, ժողովուրդը չորս կողմից նեղում էր նրան։ Մի կին, որ տասներկու տարուց ի վեր տառապում էր արյունահոսությունից և չնայած որ իր ամբողջ ունեցածը բժիշկների վրա էր ծախսել, ու ոչ մեկը չէր կարողացել բժշկել նրան, հետևից մոտեցավ և դիպավ Հիսուսի զգեստի քղանցքին։ Նույն վայրկյանին արյունահոսությունը դադարեց։ Հիսուսը հարցրեց. -Ո՞վ դիպավ ինձ։
Բոլորն էլ ուրանում էին։ Պետրոսն ու նրա հետ եղողներն ասացին.
-Վարդապե՛տ, ժողովուրդը չորս կողմից հրում-հրմշտում է քեզ, իսկ դու ասում ես՝«Ո՞վ դիպավ ինձ»։
Հիսուսն ասաց.
-Մեկը դիպավ ինձ, որովհետև զգացի, որ ինձնից մի զորություն դուրս եկավ։
Երբ կինը տեսավ, որ չի կարող եղածը Հիսուսից պահել, դողալով եկավ ընկավ նրա ոտքերի առաջ և ամբողջ ժողովրդի առջև ասաց, թե ինչի՛ համար է դիպել նրան և թե ինչպե՛ս է իսկույն բժշկվել։ Հիսուսն ասաց նրան.
-Աղջի՛կս, քաջալերվի՛ր, քո հավատը քեզ փրկեց. գնա՛ խաղաղությամբ։
(Ղուկասի ավետարան 8:40-48)