Քաղաքի հարմարավետ երթևեկությունն ապահովելու հարցում  գործառույթը, մեղմ ասած, անհասկանալի է: Ոլորտում քար անտարբերություն է ու քարացած վիճակ. չգիտես ինչ տրամաբանությամբ՝ արվածը արված է, այլևս չեն անդրադառնում հարմար է, անհարմար է, ոչ ոքի չի հուզում: Մինչդեռ շատ բան պետք չէ, պարզապես ժամանակ առ ժամանակ անհրաժեշտ է ստուգայցի պես մի բան անցկացնել՝ պարզելու, թե իրենց սահմանած կանոնները հարմարավե՞տ են, միգուցե ինչ- որ բան փոխել է հարկավոր:

Ի դեպ լավ կլիներ, որ Հանրային ՀԸ հաղորդաշար պատրաստեր, որտեղ ՃՈ աշխատակիցն ուղիղ եթերում կպատասխաներ մարդկանց հուզող հարցերին: Վստահ եմ՝ բազմաթիվ բողոքների հետ մեկտեղ կլինեն կառուցողական առաջարկներ: Ցավոք, այսօր բողոքները լսող չկա ու մարդիկ մտածում են, որ արվածը միտումնավոր է, որ այս իրավիճակը ստեղծվել է ավելի շատ տուգանք կորզելու նպատակով:

Ես ապրում եմ Խորենացի փողոցում, աշխատում եմ Արշակունյաց պողոտայում, իմ տեղաշարժի հիմնական վայրը Տիգրան Մեծ , Խորենացի, Արշակունյաց փողոցների հատվածն է, որը մեծ տարածք չէ, սակայն նույնիսկ այդ շրջագծի հատվածում բավականին անելիք կա, որ տարիներ շարունակ չի արվում:

Օրինակ՝ Տիգրան Մեծ փողոցից մեքենայի շրջադարձի համար պետք է հասնել Գլինկայի փողոց, որը նեղ փողոց է և մեքենաների կուտակում է լինում, իսկ քանի որ տեսախցիկ չկա՝ վարորդները հաճախ չսպասելով հերթին շրջադարձ կատարում են ոչ սահմանված տեղից՝ ընկնելով ավտոտեսուչների թակարդը:

Կարծիքներ կան, որ դա  ծուղակ է: Ինչ- որ տեղ ասվածը տրամաբանական է, քանի որ մինչ Գլինկայի փողոց հասնելը երկու շատ ավելի հարմարավետ շրջադարձի տեղ կա, երկու բաց տարածք, որտեղ կուտակումներ չեն լինի՝ երկուսն էլ դեպի Խորենացի բարձրացող հատվածներում:

Մյուսը ՝ այդպես էլ անհասկանալի մնաց, թե ինչ տրամաբանությամբ վերգետնյա անցում կառուցվեց «Տաշիր» ԱԿ –ի մոտ՝ Տիգրան Մեծի վրա, երբ շատ նորմալ լուսացույցով անցում կար, և ոչ խնդրահարույց տարածք էր: Մինչդեռ Խորենացի փողոցից դեպի ոսկու շուկա տանող հատվածը խայտառակ վիճակում է. գետնանցումից եկող մեքենաներն ուղիղ մարդկանց վրա են գալիս, բայց մարդիկ միևնույն է՝ անցնում են(դժվար չէ ճշտելը, թե քանի զոհ է եղել վերջին տարիներին միայն այս հատվածում):

Ինչ տրամաբանությամբ է անցում թույլատրվում մեկ «Կինո Ռոսիայի» տարածքում, մյուսը՝ կրկեսի, չէ՞ որ դիմացը մի հսկայական գործող թաղամաս է, էլ չեմ խոսում ոսկու շուկայի մասին, որը քաղաքի ամենաբանուկ հատվածն է: Կամ ինչ տրամաբանությամբ է Արշակունյաց փողոցում մամուլի շենք տանող խաչմերուկի լուսացույցներն այդքան քիչ րոպեներ սահմանում, մարդիկ վազելով են անցնում փողոցի երկար տարածությունը, մինչդեռ կենտրոնի փոքրիկ փողոցներում տրամադրող վայրկյանները չեն էլ սպառվում:

Արդեն հոգնել ենք. այսքան տարի խոսում, գրվում է մամուլի շենքի մոտ անհրաժեշտ վերգետնյա անցման մասին ու որևէ արձագանք չկա:

Հուսանք՝ կրկեսը կառուցողները կանդրադառնան այդ հարցին: Այսպես երկար կարելի է շարունակել։ Վստահ եմ որ լսելու ցանկության դեպքում շատ բողոք- առաջարկներ կլինեն, որոնք կօգնեն ավելի հարմարավետ դարձնելու մայրաքաղաքը, և կարծում եմ՝ այստեղ քաղաքապետարանի դերը ևս փոքր չէ: Երկու գերատեսչությունները պետք է միասին աշխատեն ավելի հարմարավետ Երևան ունենալու համար:

Ռուզան Ավոյան