«Ժամանակ»-ի զրուցակիցն է Մերձավոր Արևելքի և Կովկասի հարցերի փորձագետ Ստանիսլավ Տարասովը:

Որքան հասկացա՝ տարածաշրջանային բոլոր այս զարգացումները կապում եք ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացի հետ:

Իհարկե, այնտեղ պատե­րազմ է: Ինչպե՞ս կարող եք տուն կառուցել, եթե պատերից մեկը ճահճի մեջ է: Բայց կրկնում եմ՝ Ադրբեջանին պար­զապես կթում են՝ վերցնելով նավթադոլարները: Գուցե դա շատ ցինիկ է հնչում, բայց դա ճշմարտությունն է: Իսկ Հայաս­տանին անկյուն չեն քշում: Հայկական բանակը բավական մարտունակ է այն իմաստով, որ ի զորու է հետ մղել հարձակում­ները: Հարցն այն է, թե ինչպես կլուծվի գլխավոր խնդիրը, որովհետեւ այն ամենը, ինչ այ­սօր տեղի է ունենում Հայաստա­նի և Ադրբեջանի շուրջ, կապ­ված է ղարաբաղյան խնդրի հետ: Սա գլխավոր խնդիրն է: Այն սահմանափակում է թե’ Ադրբեջանի և թե’ Հայաստանի հնարավորությունները: Ինչպե՞ս կարելի է համաձայնու­թյան գալ: Եթե Ադրբեջանը հե­ռատես լինի, կճանաչի Ղարաբաղը:

Այս համատեքստում ինչ­պե՞ս եք մեկնաբանում Հա­յաստանի նախագահի վեր­ջին հայտարարությունը, որ «Արցախի հարցում ցավոտ լուծում է լինելու»:

Բանակցություններն ընթա­նում են ավելի քան 20 տարի: Ինչո՞ւ Լեռնային Ղարաբաղը դուրս բերեցին բանակցային գործընթացից: Քոչարյանը իր ժամանակին դուրս մղեց ղարա­բաղյան կողմը բանակցություն­ներից: Հիմա երկրորդ հանգա­մանքը՝ Ապրիլյան պատերազ­մից հետո ամբողջ աշխարհը հասկացավ, որ Ադրբեջանը ագրեսոր է, իսկ Ադրբեջանը շա­հագրգռված էր վերսկսելու բանակցությունները: Ինչո՞ւ այս պայմաններում Սարգսյանը գնաց զիջման, ինչո՞ւ չհայտա­րարեց, որ երկու նախագահնե­րի բանակցությունների ձևաչափը սպառվել է, Ստեփանակերտին միացրեք խաղին, թող Ստեփանակերտը մասնակցի բանակցություններին որպես հակամարտության կողմ: Բայց Հայաստանը նման հարց չի բարձրացնում, Հայաստանում են խոչընդոտում: Ինչո՞ւ չեն ներգրավում Ստեփանակերտին դիվանագիտության մեջ: Թող Ստեփանակերտն էլ պաշտպանի իր դիրքորոշումը, հետո իրար մեջ կպարզեք՝ ինչ­պես եք պատկերացնում խնդրի լուծումը՝ անկախություն, թե մի­ացում: Կարծում են, թե Երևա­նը ավելի լավ կպաշտպանի Լեռնային Ղարաբաղի շահերը: Տակտիկական ճկունությունն է պակասում: Նման իրավիճա­կում ամեն ինչ սառեցվում է: Հայաստանում սպասում են, որ ամեն ինչ կմատուցվի սկուտեղի վրա: Իրականում անկայունու­թյունը պահպանելը ձեռնտու է դրսի խաղացողներին, որովհետև դրա պատճառով նվազում են Ադրբեջանի և Հայաստանի հնարավորությունները, և բա­ցի այդ, թիկունքում՝ Մերձավոր Արևելքում անկայուն իրավի­ճակ է, և Հայաստանն ու Ադր­բեջանը այս իրավիճակում վե­րածվում են Մեծ Մերձավոր Արևելքի գոտու՝ ապակայու­նացման նախանշաններով: Նշանակում է՝ երբ նոր աշխար­հակարգ հաստատվի այս տա­րածաշրջանում, այլ կերպ կլուծվի նաև Ղարաբաղի հարցը: Խաղը նոր է սկսվել:

Ամբողջական՝ թերթի օրվա համարում