Ադրբեջանի և Իսրայելի ռազմատեխնիկական համագործակցությունը գրեթե քառորդ դարի պատմություն ունի: Բաքուն Երուսաղեմից զգալի թվով սպառազինություն է ստանում (ներառյալ` ծանր զենք) և անօդաչու թռչող սարքեր:

Զենքի վաճառքն արգելված չէ, այնուամենայնիվ, օրինաչափորեն` Արցախի Պաշտպանության բանակի հնարավոր կորուստների վերաբերյալ Իսրայելի պատասխանատվության հարցն է առաջ գալիս: Շատերը հիշում են օգոստոսյան դրվագը, երբ իսրայելական արտադրության ԱԹՍ–ն հարված հասցրեց Արցախի հայկական դիրքերին: Եվ մինչ օրս ուսումնասիրվում է այդ հարձակման մեջ իսրայելական Aeronautics Defense Systems ընկերության մասնագետների անմիջական մասնակցությունը:

Մրրկայնության գոտի

Այսօր Ադրբեջանի և Արցախի ԶՈՒ շփման գծում ԵԱՀԿ առաքելության պլանային դիտարկումներն անցան առանց միջադեպերի: Սակայն հոկտեմբերի 24-ին առանձին հատվածներում ադրբեջանական զորքերը զանգվածային հարվածներ հասցրեցին հայաստանյան դիրքերի ուղղությամբ` 23 կրակոց ականանետից:

Տարածաշրջանը տենդի մեջ է, հոկտեմբերի 19-ին Արցախի շփման գծում հայ զինծառայող է զոհվել: Ականանետային կրակոցներին հաջորդեցին «Սպայկ»–ի արձակումները, որոնք Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը հերքում է: Բայց չէ որ վերջերս Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահներ Սերժ Սարգսյանը և Իլհամ Ալիևը Ժնևում կառուցողական բանակցություններ ունեցան, քննարկեցին արցախյան հակամարտության կարգավորման հարցը:

Պատերազմի և խաղաղության նժարները կրկին տատանվում են: Երբ հակամարտող կողմերից մեկը բարձրակարգ զենք է ստանում, որից պաշտպանություն չկա, օրինաչափորեն այն կիրառելու գայթակղություն է առաջանում,  «փորձարկել» տանկերն ու թուլացնել հակառակորդի մարտական ոգին։ Նման իրավիճակում շատ բան է կախված ռազմաքաղաքական ղեկավարության իմաստուն լինելուց: Օրինակ`հայկական «Իսկանդերները» զսպման խորհրդանիշ են, այդ համալիրի հրթիռները չեն թռչում: Այլ հարց է Ադրբեջանական «Սպայկ» հակատանկային հրթիռային համակարգը:

Իսրայելական Rafael ընկերության հակատանկային բազմաթիրախային հրթիռային համակարգը կարող է բարձր ճշգրտությամբ (95 տոկոս) խոցել ամենաժամանակակից զրահամեքենաները: «Սպայկը» նախատեսված է նաև ամրաշինական շինությունները, հակառակորդի կենդանի ուժը, ցածր արագություն ունեցող օդային և վերջրյա թիրախները խոցելու համար` օրվա ցանկացած ժամի, դժվար օդերևութաբանական պայմաններում` 400-ից 8000 մ հեռավորության վրա: Ընդ որում, կրակողին անհրաժեշտ է միայն ընտրել թիրախը և սեղմել կոճակը, մնացածը հրթիռը ավտոմատ ռեժիմով կանի:

«Սպայկի» առավելությունն այն է, որ այն կարող է ինտեգրվել մեծ թվով հրթիռների հետ, այդ թվում ավիացիոն և ծովային (նույնը չի կարելի ասել, օրինակ, ամերիկյան Javelin հակատանկային հրթիռային համակարգի մասին): Իսրայելական համալիրի հիմնական թերությունն այն է, որ նրա կրակոցը շատ թանկ արժե` միջին արժեքը կազմում է 250 հազար դոլար:

Հակամարտության տրանսֆորմացիա

Արցախում անօդաչու սարքերն առաջին տարին չէ, որ թռչում են, այնուամենայնիվ, մարտական այդ սարքերը, որոնք կարող են ոչնչացնել կենդանի ուժն ու տեխնիկան, համեմատաբար նոր են հայտնվել այստեղ:

Ամբողջությամբ կարդացեք՝ armeniasputnik.am