Սեպտեմբերի 1-ից ընտանեկան նպաստի համակարգում նոր կարգ է գործելու: Նպաստառու քաղաքացիները պարտավոր են սոցիալական ծառայության համապատասխան ստորաբաժանում ներկայացնել ընտանիքի բացակա անդամի գտնվելու վայրի մասին տեղեկանք: Նպաստ ստացող ընտանիքի անդամներից որևէ մեկի արտագնա աշխատանքի մեկնելու դեպքում պետք է ներկայացվի, թե նպաստ ստացող ընտանիքն ինչ եկամուտ է ստանում: Ընտանիքի նշված անդամի բացակայության 3-րդ ամսում ընտանիքի անդամների կողմից պետք է պարտադիր դիմում ներկայացվի, թե որքան է կազմում արտերկրից ստացվող եկամուտը:

Մի կողմից այս որոշումն արդարացիության միտում ունի է , քանի որ նույնիսկ ապահովված մարդիկ, որոնք արտերկրից ստանում են ապրելու բավարար եկամուտ հաշվառվում են որպես նպաստառու՝ «շնից մազ պոկելն էլ լավ է» սկզբունքով:

Մյուս կողմից՝ Հայաստանից արտագնա աշխատանքի մեկնող հազարավոր մարդիկ սոցիալապես ծայրահեղ վիճակում գտնվող ընտանիքներ են պահում և հատկացվող նպաստն ընդամենը մի փոքրիկ օգնություն է նրանց գոյատևելու կերպը բարելավելու հարցում:

Ուրիշ բան, որ սա հերթական նախաձեռնությունն է՝ միջոցներ քերելով բյուջե լցնելու, որի արդյունքում արդարության վերականգնման հարցը այդպես էլ չի լուծվելու, քանի որ նոր կարգը կբերի նոր բարդություններ. սկսած համապատասխան հաշվառող կառույցների կոռուպցիոն ռիսկերից, վերջացրած, որ ընտանիքի անդամը գուցեև արտերկրում աշխատող, բայց որևէ կերպ ընտանիքին չսատարող անդամ կարող է լինել:

Դրան գումարած եկամտի տարանջատման, գնահատման և այդ ամենը հավաստիացնող փաստերի համակցության հարց է առաջանալու: Եթե դրան էլ ավելացնենք, որ կարող է նվազել այն դրամական ներհոսքը, որի շնորհիվ քիչ թե շատ ապահովվում է բնակչության գնողականությունն ու սպառողական շուկան, կստանանք հերթական «հում» նախագիծը :

Ռուզան Ավոյան