Վերջին օրերի հայաստանյան քաղաքական դաշտի սենսացիան մանդատակռիվն էր: Սակայն, եթե մի փոքր սթափ նայենք իրավիճակին, կհասկՀերթական անգամ փչացրեցին այն, ինչը փչանալու հակում ունինանք, որ այդ ամենն ընդհանրապես քաղաքականության հետ կապ չունի:

Հերթական անգամ փչացրեցին այն, ինչն արդեն ապացուցել է, որ փչանալու հակում ունի: Փակագծերը յուրաքանչյուրս կարող ենք բացել յուրովի:

Տեղի ունեցածը զուտ  է: Ամեն ինչ մեր երկրում հավատարմության դաշտում է, մի փոքր շեղում և կորցնում ես ամեն ինչ։ Անուններ չտանք, դրանք գտնելու համար շատ մտածել պետք չէ: Ցավալի է, որ այս օրերին «փչացման» գործընթաց ունեցանք երկրի ամենատարբեր ոլորտներում։

Ձևավորվող Ազգային Ժողովն ու գործադիրը շատերին հուսախաբ արեցին, ԵԱՀԿ երևանյան գրասենյակում պայթած սկանդալը, Արցախից եկող մտահոգիչ լուրերը: Մաքսայինի թմբկահարած բարեփոխումների ֆոնին, նրա քթի տակ ներկրված ոչ մաքսազերծված ապրանքը, ու այսպես երկար կարելի է շարունակել:

Եւ այս ամենի հետ մեկտեղ Երևանը քաղաքապետ է ընտրում.։ Գործընթաց, որին երևանցիները գրեթե անմասն են: Նրանք գովում կամ վիրավորում են թե՛ Զարուհուն, թե՛ Նիկոլին՝ հաստատ իմանալով, որ ընտրվողը Տարոն Մարգարյանն է լինելու:

Ու այդ ամենն անում են անլուրջ, մոտավոր, ձեռքի հետ, կարծես պարապ վախտի խաղալիք, որ պետք է գալիս, երբ իսկապես այլ զբաղմունք չկա:

Ռուզան  Ավոյան