Հայաստանի բնակչությունը ապրիլի 2-ին  ընտրեց այն քաղաքական ուժին, որը պատասխանատու է վերջին 10 տարիներին երկրում տեղի ունեցած բոլոր գործընթացների համար: Բոլոր  ձեռքբերումներն  ու ձախողումներն ի մի բերելով,կարելի է ասել, որ այսուհետ մեր վրա դրվեց պատասխանատվությունը մի երկրի, որից ՀՀԿ իշխանության տարիներին արտագաղթել է շուրջ 350 հազար մարդ, աղքատության շեմին է հասել բնակչության կեսը, ներդրումների ծավալը գրեթե զրոյական է, արտաքին պարտքն աճել է 5 անգամ, պատերազմը պարտվեցինք՝ կորցնելով 800 հա տարածք՝ 100-ից ավելի զոհեր տալով:

Բոլորը դժգոհում են անարդարությունից, բայց ընտրեցին՝ անարդարացիորեն ծախելով իրենց խիղճը:  Ընտրեցին մարդկանց, որոնց անվերջ հայհոյում են, սկսած ՀՀԿ-ից, վերջացրած «Ելք»-ով: Այդպիսի ընտրություն անհնար է պատկերացնել որևէ քաղաքակիրթ երկրում:

Այս պարագայում երկրում այսուհետ էլ չի կարող լինել բարձրակարգ կրթական համակարգ, արդարադատությունը չի կարող չլինել ընտրովի,չեն կարող բանտերը լցված  չլինել, չեն կարող չլինել օրվա հացով ապրող ու արտագաղթել երազող մարդիկ:

Մեկ անգամ ևս փաստվեց, որ մեր ժողովրդի հիմնական մասը խեղճուկրակ ընտրազանգված է, որոնց չտրվեց վաղվա տեսլականը, որը չունի երկրի համար պատասխանատվության զգացողություն: Իսկ որ ամենավատն է, ոչինչ նոր բան  չկա Հայաստանի արևի տակ, չկային «չփչացված» (հիշենք  նախորդ ընտրության ժամանակ Արթուր Բաղդասարյանին և Րաֆֆուն), խարիզմատիկ գործիչներ, որոնց հետևից կարելի էր գնալ, ու ժողովուրդը մնաց առանց այլընտրանքի, նույն՝ օրահպատակը:Քիչ թե շատ այդ  դերին  հավակնում էր   «Ելքը», սակայն ժողովուրդն արդեն կորցրել է հավատը և միանշանակ  չի ընդունում նոր ուժի  գործունեգությունը։

Իշխանությունը ևս մեկ անգամ ապացուցեց, որ խամաճիկների թատրոնում բեմադրությունն իր մոտ շատ լավ է ստացվում, ու բրավո իրեն, թուրը փառքով դրեց պատյան՝  դրան մասնակից դարձնելով բոլորիս անխտիր:

Ու ցավով ենք փաստում, որ չգիտես միտումնավոր, թե օրինաչափորեն .ինչպես մեր կաթողիկոսական գահը հաստատվեց արյան վրա, սգո օրը դարձնելով մեր հավատքի առաջնորդի ընտրության օր, այնպես էլ 4-րդ  հանրապետության երկունքը եղավ սգո օրվա հետ միախառնված:

Ռուզան Ավոյան