50 տարեկանից հետո ինժեներին առաջարկում են սանհանգույց մաքրել։ Այս համոզմանն է եկել «Հայկական Վարկածի» խմբագրություն այցելած տիկին Անժելան։ Նա բաց նամակ էր բերել ՀՀ վաչապետին ուղղված՝ հուսով, որ  կգտնի որևէ միջոց, լուծելու նման իրավիճակում հայտնված շատ -շատերի խնդիրը :

Սահմանադրական փոփոխություններից հետո ՀՀ-ն Սահմանադրության 57 հոդվածով ճանաչում է աշխատանքի ընտրության ազատությունը և աշխատանքային իրավունքները, այն դեպքում, երբ որպես սոցիալական պետություն պետք է երաշխավորեր, որ յուրաքանչյուր ոք ունի ոչ թե աշխատանքի ազատ ընտրության, այլ աշխատանքի իրավունք: Արդյունքում ունենք պատկեր, որում հատկապես 50-նն անց անձինք, եթե մինչ այդ արդեն տեղավորված չեն աշխատանքի, վերածվում են անպետք իրի:

Կան աշխատանքի ազատ ընտրության հնարավորություններ. օրինակ` անկախ նրանից, որ դու մասնագիտությամբ ինժեներ ես, աշխատաշուկան քեզ ազատ ընտրությամբ կարող է առաջարկել սանհանգույց մաքրողի աշխատանք:

Ստորև ներկայացնում եք նմանօրինակ աշխատանքի ազատ ընտրության առջև հայտնված կնոջ բաց նամակը ՀՀ վարչապետին:

Ես Անժելա Սերգեյի Դավթյանն եմ` ծնված 1958թ.-ին: Ավարտել եմ Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտն, ունեմ ինժեների որակավորում: Ավարտելուց հետո աշխատել եմ, Սովետ Միության փլուզումից հետո որոշ ժամանակ չեմ աշխատել, ունեմ 3 երեխա`2 տղա, 1 աղջիկ: Այդ ժամանակ նրանք փոքր էին: Հիմա նրանք չափահաս են և ապրում են առանձին ընտանիքներով: Ես ապրում եմ 85 տարեկան մորս հետ: Վերջին 8 տարիներին աշխատել եմ հյուրանոցում` որպես մենեջեր: Մայրիկիս առողջական վիճակը վատացավ, ես դուրս եկա աշխատանքից, խնամող չուներ: Հիմա արդեն որոշեցի աշխատել, բայց իզուր, որովհետև արդեն 58 տարեկան եմ: Իսկ այժմյան գործատուներին հարկավոր են 25-40 տարեկան անձինք: Որոշեցի դիմել որևէ գործակալություն: Այցելեցի «Զատիկ» գործակալություն, ընդունեցին շատ բարեհամբույր, ոսկե սարեր խոստացան, վճարեցի 3500 դրամ ու մինչև այսօր սպասում եմ տեղեկության: Երբ զանգում եմ, ասում են՝ «Տիկին ջան 10 րոպեից զանգեք»: 10 րոպեից հետո լսափող չեն վերցնում, արդեն 2 ամիս է: Որոշեցի գնալ աշխատանքի պետական զբաղվածության կենտրոն` ներկայացնելով աշխատանքային գրքույկ, անձնագիր, դիպլոմ: Նորից ընդունեցին շատ լավ: Երբ զրուցում էինք, աշխատակիցներից մեկն ասաց. «Դժվար կարողանանք նորմալ աշխատանք ճարել: Այ հիմա Պետական եկամուտների նախարարությունից հայտ ունենք սանհանգույց մաքրողի պահանջով»: Ես զարմացած նայեցի նրան, իսկ նա, թե՝ տիկին ջան, քանի որ վերջին 3 տարին մասնագիտությամբ չեք աշխատել, Ձեր դիպլոմն ուժ չունի: Իսկ ես նրան`«Աղջիկ ջան, 1990թ.-ից հետո մատնացույց արեք մի պրոեկտնի ինստիտուտ, որն աշխատել է, և ես չեմ աշխատել մասնագիտությամբ»: Հարգարժան վարչապետ, խնդրում եմ ասեք,  մեր երկրում 50-ն անց մարդիկ չպե՞տք է ապրեն, և ինչպես:

Մարիաննա Եղիազարյան