Իր հրաժեշտի հետ կապված Հովիկ Աբրահամյանը նոր մեկնաբանություն է արել. «ՀՀԿ-ում իմ տեղը բաց չի մնա. կգան նորերը, միգուցե ավելի խելացի կամ նպատակասլաց, բայց շատ կցանկանայի, որ լինեն առնվազն նույնքան հայրենասեր և պետականամետ»:

Նախկին վարչապետը գիտի իր գինը ու ևս մեկ անգամ հավաստել է, որ «տաշած քարը գետնին չի մնա», իսկ մեր իշխանության մեջ նա ոչ ավել ոչ պակաս «սրբատաշ» քար է: Ասել է թե՝ ֆիգուրների վերադասավորման նոր փուլում նրան կհատկացնեն արժանի տեղը. ուղղակի այսօր այդպես է պետք, ու նրա բոլոր խոսքերի ենթատեքստում ժամանակից վաղ ցնծացողների համար կա մեկ մեսիջ՝ ոչինչ անդառնալի չի կորչում, իսկ մեր իրականության մեջ առավել ևս, երբ արդեն քանի տարի է՝ ականատես ենք լինում գումարելիների տեղերը փոխելու արդեն զավեշտ հիշեցնող գործընթացին:

Ընդդիմադիրների, դաշինքների մասին խոսելն ուղղակի ծիծաղելի է. մարդիկ, որոնք առնվազն պետք է քրեական պատասխանատվության ենթարկվեն, այսօր ընդդիմադիր են դարձել, ՀՀԿ -ում դռներ են շրխկացնում, դուրս ու ներս են անում, բարձր արժեքներից խոսում:

Իշխող կուսակցության առանցքային դեմքերի՝ անհասկանալի մարաղ մտնելը լրիվ մուկն ու կատվի խաղ է հիշեցնում, միայն թե մեզ մոտ կատուն մեկն է, իսկ մկները շատ են, որոնք «հաց փախցնելու» խնդիր ունեն այսօր լուծելու՝ բիզնեսների, ունեցվածքի և այլնի տեսքով, ու դրա համար պատրաստ են կանգնել հետևի թաթերին այնքան ժամանակ, ինչքան պետք է:

Ռուզան Ավոյան