Օրերս համացանցը «ալեկոծեց» մահացած ծննդկանների մասին լրագրողների հարցին ի պատասխան՝ առողջապահության նախարար Լևոն Ալթունյանի անտակտ արտահայտությունը:

Նախարարի մամուլի քարտուղար Անահիտ Հայթայանը թեպետ ուշացումով իր Facebook-ի էջում գրել է. «Հաշվի առնելով, որ նոյեմբերի 4-ին Ազգային ժողովում ՀՀ առողջապահության նախարարի կողմից հնչեցված խոսքը տարընթերցման տեղիք է տվել, Լևոն Ալթունյանն, ով այս պահին բացակայում է երկրից, պատրաստվում է վերադառնալուն պես՝ նոյեմբերի 8-ին, ընդունել վերջին մեկ տարվա ընթացքում մահացած երեք ծննդկանի՝ Մերի Մարգարյանի, Տաթևիկ Գասպարյանի և Հռիփսիմե Նազլուխանյանի հարազատներին»:

Անհասկանալի է, թե ինչ կարող է փոխել հանդիպումը մահացածների հարազատների հետ: Չհաշված, որ այս փաստը ևս խոսում է նախարարի հարցերին ոչ ադեկվատ մոտեցման մասին. եթե նա իրոք կարծում է, որ ինքն անելիք չունի մահացած ծննդկանների գործերի հետ կապված, և որ դրանով պետք է զբաղվեն համապատասխան մարմինները (ինչի մեջ կարող է և մեծ հաշվով ճշմարտություն լինել, և արդարացի լինելու համար ասենք, որ հունից հանողը ավելի շատ ոչ թե պատասխանի մեջ առկա սխալն էր, այլ արտահայտվելու ցինիզմը ), ապա հարց է ծագում՝ առաջիկայում նախաձեռնվող ընդունելությունն ինչ նպատակով է կազմակերպվում: Իսկ եթե այդ հարցում ինքն իրոք անելիք ունի, ու նորանշանակ նախարարը, որի հրամանի թանաքը դեռ չի չորացել, ուղղակի վերևից է նայել հղիների մահվան դեպքերին, ու հիմա փոխում է իր դիրքորոշումը, արժե մտածել, կարելի է՞ նման մեկին վստահել այդ կարևորագույն ոլորտը:

Ինչ վերաբերում է վարչապետի նկատողությանը կամ «կլիզմային», դա հարցի լուծում չէ, նախարարը կարող է դրանից ընդամենը հանգստանալ, իսկ նրա մարդկային և աշխատաքային որակը չի փոխվում, այնպես որ՝ պետք չէ մարդկանց աչքերին թոզ փչել, այլ բան է, որ վարչապետը, չնայած հանրության պահանջին, իր անտակտության համար նրան չազատեց աշխատանքից:

Հուսանք, որ հանրության ուշադրության կենտրոնում հայտնված նախարարն այս տհաճ միջադեպից հետևություն կանի և իրեն վստահված ոլորտում հմուտ վարչարարությամբ կարդարացնի իրեն:

Հիշեցնենք որ օրեր առաջ մահացած ծննդկաններին վերաբերող հարցին ի պատասխան առողջապահության նախարարը ասել էր. «Ես մեկ-երկու մահացած ծննդկանի դեպքով չեմ զբաղվում, դրանով զբաղվում են դատական մարմինները: Իմ համակարգը ամբողջ համակարգն է, ոչ թե մեկ-երկու բողոքավոր ծննդկանի բարեկամները։ Հասկացեք դա վերջապես: Մահվան դեպքում զբաղվում է դատավորը, մորգը…»:

Ռուզան Ավոյան