Սեպտեմբերի 13-ին Հայաստանի Հանրապետությունում նոր վարչապետ նշանակվեց. լուրը ստացա ԱՄՆ -ում: Ասեմ, որ հայաստանյան անցուդարձով բավականին հետաքրքրված Լոս Անջելեսի հայ համայնքում միանշանակ չընդունեցին ռուսական դրոշմը վրան վարչապետի նշանակումը: Ինչևէ, Կարեն Կարապետյանն արդեն ձևավորել է իր կառավարությունը, հաստատել ծրագիրը: Նրա նշանակմանն ու առաջին քայլերին արձագանքեց գրեթե ողջ հայությունը, աշխարհի տարբեր երկրների ամենատարբեր շրջանակներից: Չի կարելի չնշել, որ վարչապետի փոփոխությունը անսպասելի էր, համենայնդեպս այս շրջանում , երբ ապրիլյան պատերազմը դեռ չէր «ամոքել իր վերքերը», բանակցային թնջուկ կար ղարաբաղյան հարցի շուրջ, սոցիալ-տնտեսական անհասկանալի իրավիճակ է երկրում:
Ներքաղաքական այս փոփոխությունը լուրջ իրադարձություն էր. հանրությունն ակտիվ քննարկում էր նոր վարչապետի քայլերը. հանրային կարծիքում գերիշխող նոտան հույսն էր, որ երկրում իրավիճակը շտկելու շանս է տրվել: Վարչապետի առաջին քայլերը՝ մի քանի նախարարի հեռացման հետ կապված, կարծես հուսադրեցին հանրությանը, սակայն նրանց փոխարինելու եկած ավելի քաղաքակիրթ տեսք ունեցող, գրագետ մարդիկ դեռ պետք է ապացուցեն Կարեն Կարապետյանի ընտրության արդարացիությունը:
Այժմ մի իրավիճակ է, երբ Աբրահամյանի կառավարության հեռացած դեմքերին (որոնցից գոնե ժողովուրդը գիտեր ինչ ակնկալել) փոխարինելու են եկել քիչ թե շատ ինտելեկտուալ մարդիկ,սակայն ավելի փակ գործելաոճով: Իրավիճակ է, ուր բոլորս սպասումներ ունենք: Այսքան շատ թերևս որևէ վարչապետի նշանակում չի քննարկվել:
Մի շատ կարևոր բան տեղի ունեցավ Կարեն Կարապետյանի նշանակումից հետո՝ մարդկանց մեջ արթնացավ հույսը, սպասումը՝ այդ հույսի արդարացի լինելու հավատը: Պատճառը, թերևս, մի շարք իրադարձություններն էին, որ հաջորդեցին միմյանց: Մեր ժողովուրդը սիրում է կանխատեսումներ անել, և սա այն դեպքերից է, որ դրանք մեծ հաշվով հոռետեսական չեն: Ինչ կտա Կարապետյանի կառավարությունը երկրին, ինչ կտա գործարար շրջանականերին, իրենց հանապազոր հացը վաստակող մարդկանց, որոնք իրենց հոգսերի փարատումը տեսնում են երկրի առաջին դեմքերի փոփոխության մեջ, կերևա առաջիկայում: Անընդհատ սպասումը հուսահատեցնող է. հույսը արդարացվում է, երբ դրական ավարտ է ունենում, իսկ մեր երկրում լավ օրերի սպասումը մի տեսակ շատ է ձգձգվում:
Ռուզան Ավոյան
- 11:00Մի ասացվածք կա. հայի հետին խելքը իմը լիներ
- 12:28Քաղաքապետարանում իրենց վախկոտի պես պահեցին թե՛մազ քաշող բորենին, թե՛ ձեռք գցող ու ապտակ ստացող փողկապավորը
- 13:57ՃՈ-ն հատուկ ծուղակնե՞ր է պատրաստել վարորդների համար
- 16:16Ամեն նորի հետ երանի են տալիս նախորդին
- 12:32Հրամցվում է հերթական «հում» նախագիծը. միջոցներ քերելով բյուջե լցնել
- 13:19Գարշահոտ բուրող աղբամաններով Երևանս
- 12:53Արդարացված չէ «կարմիր գծերի» կողմից գանձվող 5000 դրամ գումարը
- 12:16Ոչնչից մեծ աղմուկ. այնուամենայնիվ., բանակի բեռը մնում է միջին վիճակագրական քաղաքացու զավակների ուսերին
- 12:23Ահա թե ինչու են տապալվում դատավարությունները մեր երկրում
- 15:55Մենք ունենք երկամսյա կալանք, որ գրեթե չի կիրառվում որպես առանձին պատժամիջոց