Նոր վարչապետի կադրային քաղաքականությունից որևէ մեկը գլուխ չի հանում։ Հիմնական պատճառն այն է, որ մինչև հիմա այդպես էլ հասկանալի չդարձավ, թե այնուամենայնիվ ինչո՞ւ Կարեն Կարապետյանը նշանակվեց վարչապետ։ Ավելին՝ առ այսօր հասկանալի չէ անգամ, թե ի վերջո, ո՞վ նրան վարչապետ նշանակեց՝ Սերժ Սարգսյա՞նը, թե՞ Ռուսաստանը։

Լավ, եկեք որպես հիմք ընդունենք այն տարբերակը, որ Սերժ Սարգսյանն ինքնուրույն քաղաքական գործիչ է ու հենց ինքն էլ Կարեն Կարապետյանին վարչապետ է նշանակել։ Անմիջապես էլ ծագում է հաջորդ հարցը՝ նշանակել է, որ ի՞նչ անի։ «Որպեսզի արմատական բարեփոխումներ իրականացնի» պատասխանը միանգամից մի կողմ թողնենք, դա դյուրահավատների համար է (եթե Հայաստանում դեռ այդպիսիք մնացել են)։ Ի վերջո, ով՝ ով, բայց Սերժ Սարգսյանը լավ գիտի, որ մի քանի նախարար փոխելով կամ նախարարությունների համար նոր անուններ հորինելով ոչ մի հարց չի լուծվի։ Ուրեմն՝ ո՞րն է այս անիմաստ իրարանց­ման պատճառը։

Կարծում ենք՝ Սերժ Սարգսյանի ընտրությունը Կարեն Կարապետյանի վրա է կանգ առել երկու հիմնա­կան պատճառով։ Առաջին՝ նա հանրապետական չէ և ՀՀԿ-ում որևէ քաղաքական հենարան չունի։ Նկատե՞լ եք, որ Կարեն Կարապետյանը հազիվ երկու շաբաթ է, ինչ վարչապետ է, բայց նրա և ՀՀԿ-ի միջև հակասություն­ներն արդեն աչք են ծակում։ Սերժ Սարգսյանին հենց դա էլ պետք է, որովհետև կառավարման խորհրդարանական համակարգի պայմաններում իշխող կուսակցության մեջ (պոլիտբյուրոյում) լուրջ հենարան ունեցող վարչապետը շատ հանգիստ կարող է վերցնել իշխանու­թյունը, իսկ եթե վարչա­պետն այդպիսի հենարան չունի՝ փաստացի իշխանու­թյունը պատկանելու է կու­սակցության ղեկավարին (գենսեկին)։ Հովիկ Աբրա­համյանն այդ իմաստով վտանգավոր էր (համենայնդեպս՝ Սերժ Սարգսյանը նման վտանգ զգում էր), իսկ ահա Կարեն Կարապետ­յանն անվտանգ է՝ «շուշաթրաշ արած» ոզնու պես։ Դրա համար էլ՝ հենց որ ուզում է իր համար գծված սահմաններից դուրս գալ, տարբեր տրամաչափի ՀՀԿ-ականները նրան տեղն են դնում։ Խմ­բագրում են նրա ասածները, բացատրում են, թե իրակա­նում ինչ էր ուզում ասել, երեկ էլ բաց տեքստով հայտարա­րեցին, թե սա Կարեն Կարա­պետյանի կաբինետը չէ, ՀՀԿ-ի կաբինետն է։ Պարզ ասած՝ Կարեն Կարապետ­յանի միակ երաշխիքը ՀՀԿ (այսինքն՝ Սերժ Սարգսյա­նի) վստահությունն է։ Քանի դեռ Սերժ Սարգսյանը նրան վստահում է՝ նա վարչապետ է, հենց որ չվստահեց՝ անմիջապես աշխատանքից կազատի (ինչպես ցանկացած այլ վարձու աշխատողի)։

Այստեղից էլ՝ երկրորդ պատճառը։ Փաստորեն քաղաքական «ֆիգուրների» այս դասավորվածությունը վկայում է, որ Հայաստանը վարչապետ չունի։ Կարեն Կարապետյանին վարչապետ նշանակելով՝ Սերժ Սարգսյանը գործնականում վերացրեց վարչապետի ինստիտուտը և ինքը ստանձնեց նրա ֆունկցիաները։ Իսկ Կարեն Կարապետյանն ընդամենը ցուցանակային դեմք է ու հենց ցուցանակի դեր էլ պիտի կատարի (ին­չով և զբաղվում է արդեն եր­կու շաբաթ)։

ՉԻ

Ամբողջական տեքստը՝ թերթի այսօրվա համարում: