Ինչպես աշխարհի ցանկացած այլ երկրում, այնպես էլ Հայաստանում առանձնա­պես մեծ նշանակության չունի, թե ինչ ճանապարհ է անցել այս կամ այն քադաքական գործիչը։ Շատ ավելի կարևոր է, թե հասարակությունն ինչ կարծիքի է այս կամ այն գործչի անցած ճանապարհի մասին։ Իսկ այդ կարծիքը ձևավորում են լրատվամիջոցները՝ կիրառելով քարոզչական տարրեր, հնարքներ ու PR տեխնոլոգիաներ։ Եվ որքան նուրբ են այգ տեխնոլոգիա­ները, այնքան ավելի հեշտ են լվացվում մարդկանց ուղեղները։ Քանի որ այս օրերին մեր հասարակու­թյանը հետաքրքրող թիվ մեկ իրադարձությունը նոր վարչապետի նշանակումն է, հենց նրա օրինակի վրա էլ ցույց տանք, թե ինչպես են աշխատում PR տեխնոլոգիաները։

Եվ այսպես այս օրերի հիմնա­կան քարոզչական «թրենդր» հետևյալն է. մինչև հիմա Հայաստանը ղեկավարվում էր փնթի ձևով՝ կոռումպացված ու բյուջեի հաշվին միլիոնատեր դարձած չինովնիկ­ների կողմից, բայց ահա եկել է «փայլուն մենեջեր» Կարեն Կարապետյանը և հենց «գրագետ մենեջմեն­թի» շնորհիվ էլ երկիրը դուրս կբերի այս վիճակից։ Համա­ձայնվեք՝ հասարակության առնվազն 70-80 տոկոսր հենց այսպես էլ մտածում է։ Ինչո՞ւ։ Որովհետև «մենե­ջեր» և «մենեջմենթ» բառերն ասոցացվամ են քաղաքակիրթ (արևմտյան տիպի) բիզնեսի, ընդ որում՝ մասնասավոր բիզնեսի հետ և ընդունված է կարծել, որ եթե մակը կարողացել է փայլուն մենեջ­մենթ իրականացնել, նույնը կանի նաև պետական մակարդակով։

Իսկ հիմա՝ ուշադրու­թյուն։ Հայաստանի բնակչու­թյան քանի՞ տոկոսն է տեղ­յակ, որ Կարեն Կարապետ­յանը կյանքում ոչ մի օր, ոչ մի ժամ չի աշխատել մասնավոր բիզնեսում։ Նա միշտ աշխա­տել է բացառապես պետա­կան հիմնարկներում։ Դեռևս խորհրդային տարիներից աշխատել է պետպլանում, հետո՝ «Հայէներգո» պետա­կան ձեռնարկությունում, հե­տո եղել է էներգետիկայի փոխնախարար, հետո՝ «Հայ-Ռուսգազարդի» տնօրեն, հե­տո՝ Երևանի քադաքապետ և այլն։ Բայց ահա PR տեխնոլոգիաների միջոցով հա­սարակությանը ներկայա­նում է որպես շատ հաջողակ գործարար, կիրթ, գրագետ, «եվրոպական» արտաքինով, մի խոսքով՝ համարյա Ուոլ Սթրիթի գայլ։ Ու բնականա­բար՝ գալիս է պայքարելու հին սերնդի «քյարթու կոռումպացվածների» (ասենք՝ Հովիկ Աբրահամյանի, Գագիկ Բեգլարյանի և մյուսնե­րի) դեմ, ովքեր, հասկանում եք, առանց անհարմար զգա­լու մի քանի միլիոնանոց առանձնատներ են կառուցել Մոնումենտում։ Ափսոս մի­այն, որ PR տեխնոլոգները չեն ճշտում՝ իսկ որտե՞ղ է Կա­րեն Կարապետյանի տունը։ Չէ՞ որ նա հաստատ Հարավ-արևմտյան Բ-2 թաղամասի շենքերից մեկի 12-րդ հար­կում չի ապրում։ Իսկ թե ինչու չեն ճշտում՝ հասկանալի է։ Նոր վարչապետի առանձնատունը նույնպես գտնվում է Մոնումենտում՝ ճիշտ և ճիշտ Հովիկ Աբրահամյանի ու Գագիկ Բեգլարյանի առանձնատների կողքին։ Եվ ոչնչով չի զիջում դրանց՝ ոչ չափե­րով, ոչ ճոխությամբ, ոչ ար­ժեքով։ Այնքան էլ վատ չէ մի մարդու համար, ով իր ողջ կյանքում աշխատել է բացառապես պետական հիմ­նարկներում։ Դրա համար էլ, որպեսզի այս ամենը շատ աչք չծակի, Կարեն Կարա­պետյանի համար «Փայլուն մենեջերի» իմիջ է ստեղծ­վում։

Ի՞նչ է ստացվում։ Ստաց­ված է, որ Սերժ Սարգսյանը Մոնումենտում հայտնի չէ ինչ միջոցներով կառուցված առանձնատներից մեկի սեփականատիրոջը նշանա­կում է վարչապետ, որպեսզի սա պայքարի ճիշտ նույնպի­սի առանձնատներ ունեցող մյուս սեփականատերերի ու նրանց արատավոր գործու­նեության դեմ։ Եվ չգիտես ինչու՝ բոլորր սրա անունը դնում են «արմատական փոփոխությունների մեկնարկ»։

«ՉԻ»

Ամբողջական տեքստը՝ թերթի այսօրվա համարում։