Հարևան երկրներից ոչ մեկի քաղաքացիներն այսքան ստորացված ու անպաշտպան չեն այլ պետություններ մեկնելիս, ինչքան Հայաստանի բնակիչները: Ռուսաստանում յուրաքանչյուր ոք կարող է վստահ լինել, որ ցանկացած երկրի դեսպանատուն դիմելիս ինքը ստանալու է թույլտվություն Եվրոպա, ԱՄՆ կամ այլ երկիր մեկնելու: Վրաստանում նույնպես մարդիկ անհամեմատ ազատ ելումուտ ունեն արտերկիր: Թերևս միայն հայաստանցիներն են, որ վիզները ծուռ կանգնում են օտարերկրյա դեսպանատների առջև, ինչ է թե՝ պետք է մի քանի օրվա թույլտվություն ստանան հանգստանալու կամ հարազատին այցելելու: Իսկ որ ավելի վատ է՝ ում պետք է իր բաղձալի երկիրը մեկնելու, նա հաստատ մեկնում է, իհարկե դիմելով տարբեր մեքենայությունների, հարստացնելով որոշ ճարպիկների:

Սա իհարկե փոքր-ինչ ծավալուն թեմա է, որին կանդրադառնանք մեկ ուրիշ անգամ: Այսօր տեղեկացա, որ Չինաստանի դեսպանատունը մերժել է մուտքի վիզա տրամադրել Պեկին առևտրի մեկնող մեր այն հայրենակիցներին, որոնց անձնագրում առկա է Թուրքիա մուտքի վիզա: Պատճառաբանությունը բավականին մշուշոտ է. իբր մերժումը պայմանավորված է այդ երկրում վերջերս տեղի ունեցած ահաբեչությամբ: ՉԻնաստանի դեսպանատանը հայտնի չէ,՞ որ մեր երկրի առևտրով զբաղվող մարդկանց մեծ մասին բացարձակ չի հետաքրքրում քաղաքականությունը, իսկ հանապազոր հաց վաստակելու ճամփին ցանկացած խոչընդոտ մերոնք լուծում են հայավարի, ու վստահ եմ, որ արդեն գտել են ձևը, ուրեմն մնում է հարցնել. Իմաստը՞…

Ռուզան Ավոյան