Այսօր տեղեկություն տարածվեց, թե՝ Թուրքիայի ղեկավարությունը որոշել է բանտերից մոտ 38000 կալանավոր ազատ արձակել: Նպատակը՝պետբյուջեի հաշվին ապրողների թիվը զգալիորեն թեթևացնելն է: Համենայնդեպս այդպես է ներկայացրել համաներումը Թուրքիայի արդարադատության նախարար Բեքիր Բոզդագը: «Վերահսկվող ազատման» ծրագրի շրջանակում մոտ 4 հազար դատապարտյալ ժամկետից շուտ կազատվի, մնալով վերահսկելիության սահմաններում:

Հայաստանում համաներումը ամիսներ առաջ համարյա հայտարարված էր, սակայն, չգիտես ինչու, հետկանչ եղավ: Անորոշ վիճակում է վերահսկողությունը ապահովող «ապարանջանների» հարցը: Այդպես էլ անհասկանալի մնաց, թե ինչու է ձգձգվում քաղաքացիների պատժի, դրա կիրառման հետ կապված օրենքների վերջնական ընդունման հարցը:

Այս շղթան կարելի է երկար շարունակել: Բանն այն է, որ չկա բարի կամք հարցերն ամբողջական լուծելու.պատճառը գիտենք շատերս:

Ցավալի է, որ մեր հարևան երկրում, (որի համար մոտ 4 հազար հոգի բանտում պահելն, ի տարբերություն մեզ, շռայլություն չէ) գիտակցում են պետությանը հասցված վնասի չափը, և թեթևացնում բանտերը, իսկ մեզանում ամսական մոտ հարյուր երեսուն հազար դրամ՝ մեկ դատապարտյալին հատկացված գումարը ծառայում է որպես որոշ մարդկանց գրպանները լցնելու հստակ եկամտի աղբյուր: Չասենք էլ, որ դատապարտյալներին հատկացված գումարի նույնիսկ կեսն էլ նրանց վրա չի ծախսվում:

Ռուզան Ավոյան